woensdag 22 maart 2023 11:10:17
Vandaag 5174 nieuws berichten.
Dossier items, blogs etc zijn momenteel even niet beschikbaar.
|
|
25 items in de category Nederland/Pieterstuurman.blogspot in Nederland in woensdag
De links 1 t/m 25.
| | |
 Nederland: Pieterstuurman.blogspot: (Laatste update: woensdag 22 maart 2023 11:10:17)
UPDATED RIGHT NOW woensdag 22 maart 2023 11:10:17
|
De oorlog tegen de mensheid
Het vijandig offensief waarmee de mensheid momenteel geconfronteerd wordt is van een ongekende proportie en kwaadaardigheid. Nooit eerder in de geschiedenis is een gehele wereldbevolking op deze schaal aangevallen door een dergelijke vijand.
Die vijand heeft de bedoeling om ieder individu op aarde te onderwerpen aan zijn dictatuur en regime. Om de gehele wereldbevolking te onderwerpen, in totale armoede en slavernij.
De hele corona-campagne is daarbij slechts het voorgerecht. De bedoeling is het slopen van alle bestaande sociale en economische structuren. Hierdoor zal de gehele mensheid in totale armoede en ontreddering gebracht worden.
Vervolgens zal die vijand zich opwerpen als "redder" en minimale bestaansmogelijkheden aanbieden, op voorwaarde van volledige gehoorzaamheid. Dat wil zeggen dat voedsel en onderdak gerantsoeneerd (individueel toegewezen) zullen worden. Alleen wie zich volledig gehoorzaam gedraagt, en perfect doet wat hem opgedragen wordt, zal kunnen overleven op een absoluut bestaansminimum.
Voor een dergelijke situatie bestaat een woord: slavernij. Deze keer wereldwijd en voor alle mensen op aarde, behalve de vijand.
Daarnaast zal de vijand ons inspuiten met stoffen en die ons ziek, gedwee en volledig traceerbaar en bestuurbaar maken. Miljarden mensen zullen zo worden vermoord. Het zal veruit de grootste genocide aller tijden betekenen. De overgebleven populatie zal op chemische wijze dociel en bestuurbaar gemaakt zijn. Mentaal gecastreerd en als willoze robots op de digitale infrastructuur aangesloten.
Zolang we niet gaan beseffen dat dit is wat er op het spel staat, heeft de vijand vrij spel. Zolang we geloven dat het over corona en gezondheid gaat, en ons druk blijven maken over “besmettingen”, ziektesymptomen en cijfers, en daarom niet zien wat er werkelijk aan het gebeuren is, zal de vijand aan het langste eind trekken.
De vijand voert zijn offensief uit VIA de zittende regeringen. Regeringen die geïnfiltreerd zijn door de vijand en ermee collaboreren.
Wil de mensheid ook maar enige kans maken tegen deze vijand, zijn handlangers en zijn offensief, MOETEN we onszelf ertegen in bescherming nemen. Dat wil zeggen dat we NIET kunnen toestaan dat de aanval ons nog verder raakt.
Zonder de uitvoerders van het offensief (de regeringen) staat de vijand met lege handen. Alleen en uitsluitend het massaal negeren van die regeringen, kan het tij keren. We zullen moeten beseffen dat we nu geconfronteerd worden met een ongekende kwaadaardigheid en misdaad. Maar dat die misdaad alleen gepleegd kan worden als wij ons laten blijven misleiden.
Daarvoor is het noodzakelijk dat we de misleidingsinstrumenten (media) massaal de rug toekeren. Zet uit die televisie en zeg je abonnement op de krant op. Luister niet meer naar politici en de met hen collaborerende “deskundigen” en instituties. Als wij massaal doen alsof ze niet bestaan en er niet meer op reageren, zullen ze ophouden te bestaan, en hebben we deze vijand geen kans gegeven. Dan hebben we ons ervan bevrijd.
Doen we dat niet, dan zal dit het einde betekenen van het leven zoals we dat kennen, en voor velen het einde van het leven zelf. Het is letterlijk nu of nooit.
Wed, 22 Jul 2020 09:47:00 +0000
|
De vijand
De mensheid is in te delen in twee soorten individuen: mensen met macht over anderen en mensen waarover macht wordt uitgeoefend. Zij die de orders uitdelen, en zij die ze moeten opvolgen.
Macht is het vermogen het doen en laten van andere mensen te dicteren. Dat betekent dat die andere mensen dat niet meer zelf kunnen bepalen. De macht van de één, bestaat dus uit de onvrijheid van de anderen.
Veruit de meeste mensen leven liever in harmonie met hun medemensen dan over ze te heersen. Machthebbers hebben een geheel andere mentaliteit. Zij willen per definitie de vrijheid van anderen afnemen, want hun macht bestaat nergens anders uit dan uit onvrijheid van die anderen.
De aantrekkelijkheid van macht zit hem in het vermogen om van mensen te profiteren. Machthebbers exploiteren mensen. Dat wil zeggen dat ze niet alleen vrijheid afnemen, maar zich ook de opbrengsten van de inspanningen van mensen toe-eigenen.
Iemand die jouw vrijheid en eigendom wil afnemen, is je vijand. Machthebbers zijn dus per definitie de vijand van de mensheid.
De beste manier om macht te verkrijgen, is je voor te doen als weldoener en beschermer. De beste manier om daar in te trappen, is dat te geloven. Je zou zeggen dat niemand zo naïef is om zich zodanig om de tuin te laten leiden. Maar in werkelijkheid gebeurt het desondanks massaal.
Hoe meer macht iemand heeft, hoe meer mensen hij onder zich heeft, en dus hoe meer mensen hij kan commanderen. De meest “succesvolle” machthebbers, staan bovenaan. Zij commanderen degenen in de laag onder zich, en diegenen weer de laag daaronder, enzovoort. Dat heet de “chain of command”.
Geld is macht. Iedereen kent die uitdrukking. Dat betekent dat degenen met het meeste geld, de meeste macht hebben. Zij zijn dus de grootste vijand van de rest van de mensheid.
Regeringen staan daar ruim onder. Die regeringen worden aangestuurd door de toplaag, en staan dus nooit in dienst van de bevolking, maar in dienst van de vijand. Regeringen maken dus deel uit van de vijand. Politici collaboreren met de vijand van de mensheid.
Alleen omdat veel mensen geloven dat regeringen in dienst staan van de bevolking, en omdat ze daarom de orders en regels daadwerkelijk uitvoeren, hebben regeringen macht over ze. Die mensen hebben, zonder het zelf te beseffen, hun lot in handen van hun vijand gelegd. Daarmee collaboreren ook zij, onbewust, met die vijand.
Regeerders zijn er altijd op uit om anderen tot gehoorzaamheid te dwingen. Het is hun “vak”. Daarom bestaan er geen “goede” regeringen. Iedere regering, in welke vorm dan ook, is de vijand van de bevolking.
Zodra mensen dit gaan beseffen, is het afgelopen met die vijand. Die hele regering bestaat uit slechts enkele tientallen machtzoekers/misdadigers. Als de bevolking beseft dat het per definitie misdadigers betreft die uit zijn op de vrijheden en eigendommen van die bevolking, dan is er geen enkele reden meer om aan ze te gehoorzamen. Dan is het voldoende om ze de rug toe te keren en hun orders gewoon te negeren. Waarom zou je immers gehoorzamen aan je vijand?
In deze tijd van enorme veranderingen en onthullingen, wordt het in hoog tempo duidelijk dat regeringen er helemaal niet voor de bevolking zijn, maar dat ze deel uit maken van de vijand. Het zijn collaborerende misdadigers die in dienst staan van de grootste en machtigste criminelen van wereld.
Hun ware aard wordt nu glashelder. Het is niet langer te verhullen. Openlijk maken die regeringen nu misbruik van hun eerder, onder leugens en bedrog verkregen, macht. Dat moeten dat ze nu heel snel doen, want nu is er nu nog een substantieel deel van de bevolking dat niet beseft met een misdadige vijand van doen te hebben.
Om te voorkomen dat wij (de bevolking) ten prooi vallen aan hun geplande dictatuur, moeten ook wij nu heel snel handelen. Dat wil zeggen dat we moeten beseffen met een gevaarlijke vijand van doen te hebben, en dat we die zo snel mogelijk de rug moeten toekeren.
Als de bevolking de regering niet langer erkent als “autoriteit” en dus niet meer aan ze gehoorzaamt, is het afgelopen met ze. Want als we dat wel blijven doen, dan zullen we in zeer korte tijd letterlijk ALLES aan ze verliezen.
En dus zit er nu niets anders op dan ons eigen plan te gaan trekken, en ons dus niet langer van bovenaf te laten aansturen. Niet langer te vertrouwen op externe autoriteiten, maar op onze eigen autoriteit. Op ons geweten, ons verstand en ons gezonde besef. Onze EIGEN beslissingen te gaan nemen, en daar verantwoordelijkheid voor te gaan dragen. Want dat is de werkelijke definitie van vrijheid.
Dat vergt een omschakeling, en dus een inspanning, maar het is noodzakelijk. Want als de huidige ontwikkelingen één ding duidelijk maken, dan is het hoe gigantisch kwetsbaar we onszelf maken als we ons lot in handen (blijven) leggen van een clubje regeerders.
Mon, 13 Jul 2020 08:01:00 +0000
|
Zijn vaccins veilig?
 Zijn vaccins veilig?
Dat is een onzinnige en irrelevante vraag. Hij is simpelweg niet correct te beantwoorden.
Het is vergelijkbaar met vragen "zijn ambtenaren oprecht?". Of "zijn mensen aardig?". Het woord "ambtenaar" of "mens" zegt helemaal niets over oprechtheid of aardigheid. Het woord "vaccin" zegt helemaal niets over veiligheid.
Zijn pillen veilig? Dat hangt ervan af wat erin zit! Het begrip "pil" zegt niets over de samenstelling ervan.
Of vaccinaties veilig of onveilig zijn, wordt bepaald door de inhoud ervan. En de inhoud wordt bepaald door degene die het vaccin samenstelt.
De bewering achter een vaccin is dat het ons beschermt tegen ziekte, en dus een positieve bijdrage levert aan onze gezondheid. Die bewering kan juist of onjuist zijn.
Als de bewering onjuist is, dan is het vaccin dus slecht voor onze gezondheid. Er zij dan twee mogelijkheden:
1 - De samensteller van het vaccin heeft goede bedoelingen, maar heeft fouten gemaakt.
2 - De samensteller/verkoper van het vaccin heeft andere bedoelingen dan hij beweert.
Het is voor onszelf onmogelijk om te weten wat de samenstelling van een vaccin is. We hebben dus geen andere keuze dan af te gaan op beweringen van de samenstellers en de verkopers ervan.
Het criterium is dus: hebben we vertrouwen in de vakbekwaamheid en de oprechtheid van de aanbieders? En dat is een uiterst belangrijke vraag, want onze gezondheid staat op het spel.
Wanneer iemand ons een pil aanbiedt, en beweert dat die pil heilzaam is, zouden we hem dan zonder blikken of blozen doorslikken? Zonder te weten wat erin zit? En zonder zeker te weten of de aanbieder het beste met ons voorheeft? Of zich vergist? Of wellicht andere bedoelingen heeft?
Wanneer we ons een vaccin laten inspuiten, zonder zelf te kunnen controleren wat de samenstelling en de werking ervan is, dan maken we ons extreem kwetsbaar voor fouten of onoprechte bedoelingen van de verstrekker van het vaccin. Dat betekent dat we erg terughoudend zouden moeten zijn voordat we zoiets toestaan.
Zou de verstrekker fouten gemaakt kunnen hebben? Of erger: zou de verstrekker belang kunnen hebben bij het toedienen van schadelijke stoffen?
Op dit moment zijn het overheden en farmabedrijven die vaccins promoten. Uitsluitend als we die overheden en farmabedrijven als 100% vakbekwaam, oprecht en betrouwbaar beschouwen, zouden we kunnen overwegen om ze toestemming te geven ons te laten inspuiten met (voor onszelf) oncontroleerbare stoffen. We vertrouwen dan volledig op onze inschatting van de betrouwbaarheid van de aanbieders.
En die inschatting kunnen we alleen maken op basis van de ervaringen die we hebben met overheden en farmabedrijven. Als die zich altijd als volledig betrouwbaar hebben bewezen, en we daar dus louter uitstekende ervaringen mee hebben, dan zouden we het accepteren van zo’n vaccin kunnen overwegen. Het is dan aan ieder individu zelf om daar een afweging in te maken en een besluit over te nemen.
Maar als die overheid het accepteren van een vaccin verplicht wil maken, of dreigt met uitsluiting bij weigering, dan zouden alle seinen op rood moeten staan. Als het weigeren van een vaccin redelijkerwijze onmogelijk wordt - bijvoorbeeld via wetgeving - dan bestaat er geen goede mogelijkheid meer om onszelf in bescherming te nemen tegen fouten of onoprechte bedoelingen.
En zelfs al zouden de huidige overheid en de farmabedrijven uitsluitend goede bedoelingen hebben (wat me een erg naïeve overtuiging lijkt) en uitsluitend foutloze, veilige vaccins promoten, dan nog is dat slechts een momentopname. Als wetgeving die het aanvaarden van vaccins verplicht stelt er eenmaal is, dan kunnen we niet meer terug. Dan kunnen toekomstige regeringen, overheden en fabrikanten ons letterlijk inspuiten met wat ze maar willen. En met die toekomstige instanties hebben we nog geen enkele ervaring.
Het levensgrote gevaar van verplichte vaccinaties, zit hem dus niet primair in de samenstelling bestaande vaccins maar in het verdwijnen van de mogelijkheid vaccins te weigeren. Ook als die samenstelling verandert en wel schadelijk (of nog schadelijker) wordt. Ook als we (nu of in de toekomst) te maken hebben/krijgen met onoprechte regeringen. Ook als we de farmabedrijven, overheden, en de samenstelling van de afgedwongen vaccinaties niet meer vertrouwen.
Het werkelijke gevaar is dus het verdwijnen van de mogelijkheid het zelf te beoordelen, en daarop onze beslissing te baseren. Al was het maar omdat vaccins in ieder geval schadelijk KUNNEN zijn.
Tue, 26 May 2020 15:18:00 +0000
|
Wat is het doel van de corona-campagne?
Iedereen met een werkend waarnemingsvermogen, heeft inmiddels gezien dat de wereldwijde corona-campagne niets met volksgezondheid te maken heeft.Wat is dan WEL de bedoeling? WAAROM deze wereldwijde campagne? Met welk doel?
Het doel is totale herinrichting van de wereld. Gebruik makend van beschikbare technologie.
Stap voor stap:
1- Het vernietigen van alle bestaande sociale en economische structuren2- De gehele mensheid daarmee in totale schaarste en ontreddering brengen3- Vervolgens introduceren van centrale/digitale rantsoenering (absoluut bestaansminimum). Van leven naar overleven. Het systeem bepaalt wie overleeft en wie niet4- Het massaal uitdunnen en verzwakken van de wereldpopulatie via vaccins en verhongering5- Het installeren van de digitale dictatuur. Voor ieder individueel gedrag/consumptie is digitale toestemming/toegang vereist6- Totale digitale surveillance, op individueel niveau. Uitsluiting als bestraffingsmethode. Ongewenst gedrag? Geen toegang tot levensbehoeften! Ongehoorzaamheid = Sterven7- Overbodig maken van handhaving door politie en justitie. Het digitale systeem is bepalend. Nee is nee. Met een computersysteem valt niet te discussiëren8- Het centrale digitale systeem bestuurt alle mensen. Privileges voor gehoorzame mensen. Uitsluiting voor ongehoorzame9- De bestuurders zijn anoniem, en bevinden zich aan de andere zijde van de digitale muur. De wereld wordt door hen digitaal geregeerd vanaf één plek. Één wereldregering dus10- Alle mensen op de wereld, worden vanaf één centrale plek bestuurd. Zonder de mogelijkheid zich daaraan te onttrekken of er effectief bezwaar tegen te maken11- Afschaffen van geld, en vervangen door toegekende of afgenomen privilegepunten op basis van gewenst/ongewenst gedrag12- Totale centrale controle van ieder individu op de wereld. De eigenaren van het systeem bepalen via de technologie hoe en waar iedereen woont, welk werk hij/zij doet, wat hij/zij buiten het werk doet, wat hij/zij consumeert en wanneer, en wat hem/haar is toegestaan. En wat niet.
Om dit mogelijk te maken, moet de samenleving eerst worden vernietigd. Wie een nieuw gebouw wil neerzetten, moet het bestaande immers eerst slopen. De corona-campagne is de start van de sloop. De maatregelen zullen de gewenste ineenstorting veroorzaken. De ineenstorting zal een ongekende humanitaire ramp veroorzaken. De humanitaire ramp zal het nieuwe systeem "rechtvaardigen".
Alleen onze massale weigering mee te gaan met de maatregelen, kan dit scenario voorkomen. Het goede nieuws is, dat we daartoe op ieder moment kunnen besluiten. Het eindresultaat wordt dus door ons bepaald.
Thu, 21 May 2020 09:11:00 +0000
|
Vrijheid moeten we zélf bewaken
“Een bevolking die haar vrijheden en verworvenheden niet actief bewaakt, valt altijd en onherroepelijk ten prooi aan dictatuur”.
Hoewel hij deze zin nooit letterlijk heeft uitgesproken, schuif ik hem graag in de schoenen van George Orwell. Voor mij vat deze zin de essentie van zijn werk en zijn boodschap uitstekend samen.
Het betekent dat de bevolking altijd zélf verantwoordelijk is voor de bewaking van haar eigen vrijheid. Instituties en personen met zeggenschap over anderen (wat de definitie is van macht) zullen immers altijd méér macht willen. Het is hun business. Precies zoals varkenshouders altijd méér controle over het gedrag en de productiviteit van hun varken nastreven, streven de “menshouders” dat per definitie na over de bevolking.
De enigen die hier grenzen aan kunnen stellen, zijn de leden van de bevolking zelf. Er is dus altijd sprake van een spanningsveld tussen tegengestelde belangen. Die van mensen en die van de menshouders.
Privacy
Wij (de bevolking) hebben regering en overheid krachtige instrumenten in handen gegeven. Het idee daarachter is dat een slagvaardig bestuur die instrumenten nodig heeft om het land efficiënt te kunnen besturen. In het belang van de bevolking.
Maar daarin schuilt ook een groot risico. Diezelfde instrumenten kunnen ook worden ingezet tegen de bevolking. Wetgeving, handhaving en bestraffing kunnen immers ook worden ingezet als instrumenten voor het vergroten van de zeggenschap en de macht van de bestuurlijke klasse, ten koste van de vrijheden en verworvenheden van die bevolking. Onze menselijke geschiedenis staat letterlijk bol van dit verschijnsel.
In het verleden hebben mensen daarom grenzen gesteld aan overheidsbemoeienis. Dat kwam omdat die mensen door schade en schande hadden geleerd dat het zeer verstandig is om een overheid op een gezonde en veilige afstand te houden. En dus een mate van privacy te waarborgen. Tot hier en niet verder! Met wat de overheid niet weet, kan ze zich immers ook niet bemoeien. Met wat ze wel weet, zal ze zich bemoeien.
Privacy is dus niet primair een moreel thema, maar eerst en vooral een praktisch onderwerp: het op veilige afstand houden van een overheid. Een overheid die beschikt over krachtige dwangmiddelen. En daarmee letterlijk gevaarlijk kan zijn.
Overheden die beweren dat onze gegevens bij hen altijd in veilige handen zijn, liegen dus per definitie. Ze zijn erop uit de grenzen aan hun macht op schuiven. In hun voordeel en dus in ons nadeel. Bij overheden is ons private leven juist in de onveiligst denkbare handen. Omdat zij alle middelen hebben om er misbruik van te maken.
Albert Heijn kan ons niet dwingen om haar producten af te nemen op straffen van boetes. De overheid wel. Shell kan ons niet dwingen te gehoorzamen en ons gevangen zetten als we dat niet doen. De overheid wel. Unilever kan geen gelegitimeerd geweld op ons loslaten als ons gedrag hun niet bevalt. De overheid wel.
Privacy IS bescherming tegen de overheid. Daar komt het hele begrip privacy vandaan. Het is de betekenis ervan.
Veiligheid en gemak
Regeringen en overheden (machthebbers) zullen dus altijd proberen hun macht en zeggenschap over de bevolking te vergroten. Het is - zoals Orwell ook volkomen terecht aangeeft - inherent aan hun aard. Het is de onvermijdelijke keerzijde van een samenleving die zeggenschap verleent aan bestuurders.
Die bestuurders kunnen het vergroten van hun macht over de bevolking niet al te openlijk afdwingen, want dat zal op weerstand stuiten. Verhulde methoden zijn dus noodzakelijk.
Om de bevolking bereid te krijgen haar vrijheden verder in te leveren, moet die bevolking daartoe verleid worden. En die verleiding gebeurt altijd onder de argumenten “veiligheid” en/of “gemak”.
- Het uitbannen van contant, anoniem geld zal een enorme aderlating betekenen voor onze vrijheden. Overheden en banken krijgen daarmee volledig inzicht in ons individuele bestedingspatroon en kunnen vervolgens dwang inzetten door middel van individuele uitsluiting tot specifieke producten en diensten. Maar ook voor het afstraffen voor ieder ander ‘ongewenst’ gedag. Bijvoorbeeld zoiets eenvoudigs als op een terras zitten, of bij oma op bezoek gaan (zoals nu het geval is). Niet gehoorzaam? Geen toegang! Om de bevolking digitaal betalen te laten accepteren, wordt pinnen gepromoot. Onder de argumenten “veiligheid” en “gemak”.
- Het uitrollen van het 5G netwerk, geeft de overheid beschikking over een uiterst krachtig technologisch instrument om nog veel dieper door te dringen in ons private leven, en om zich daar vervolgens mee te gaan bemoeien. Om iedereen, tot in de meest intieme details van ons leven, te controleren en ons gedrag af te dwingen. Het wordt verkocht onder de argumenten van “razendsnel internet” en “niet achterop raken bij de wereldeconomie”. Ook hier onder de argumenten “gemak” en “veiligheid”.
- Het verplicht maken van vaccinaties geeft de overheid toegang tot de chemische privacy van ons lichaam. Dwangmedicatie is het ultieme machtsmisbruik. Het vernietigt letterlijk de laatste grens van onze privacy: de zeggenschap over ons lichaam. Het is dan ook levensgevaarlijk. Desondanks wordt het verkocht onder het argument “veiligheid”.
Met name het argument “veiligheid” is dus een erg effectief middel om mensen te verleiden om afstand te doen van hun vrijheden. Om die reden zullen overheden het verlangen naar veiligheid altijd proberen te stimuleren.
De meest efficiënte manier daarvoor, is de perceptie van onveiligheid te vergroten. Hoe onveiliger mensen zich voelen, hoe groter het verlangen naar veiligheid immers wordt. En hoe groter de bereidheid tot het afstaan van vrijheid in ruil voor die “veiligheid”.
De corona-crisis
De huidige ‘corona-crisis’ is hier een schrijnend en kolossaal voorbeeld van. Nu mensen extreem bang (gemaakt) zijn, verlangen ze dusdanig naar veiligheid, dat ze bereid zijn al hun vrijheden ervoor in te leveren. Wanneer een bevolking vrijwel al haar vrijheden heeft afgestaan, is er sprake van dictatuur.
Regeringen en overheden over (vrijwel) de hele wereld hebben, in samenwerking met de reguliere media, een mondiaal angstoffensief opgezet. “Noodsituaties” zijn uitgeroepen, en die moeten een rechtvaardiging geven om fundamentele rechten en vrijheden te overrulen onder het excuus van “overmacht”. En dat terwijl alle feiten en cijfers aangeven dat de impact van corona niet significant anders is dan die van een jaarlijks griepseizoen.
Zonder het geloof van de bevolking in een uitzonderlijk gevaar van corona, zouden de huidige maatregelen volledig ondenkbaar geweest zijn. In een normale situatie zouden we er niet over piekeren om mee te gaan met maatregelen als beroepsverboden, verbod elkaar op te zoeken, afgesloten grenzen, verplichte isolatie (lees detentie), censuur, oproepen tot elkaar aangeven bij autoriteiten, etc. En zelfs elkaar vriendelijk de hand schudden, is op draconische straffen komen te staan.
Allemaal verschijnselen die eerder associatie oproepen met een fascistische dictatuur dan met vrijheid. Allemaal maatregelen die de zeggenschap van de macht in één klap extreem vergroten, en dus ten koste gaan van onze vrijheid. Meegaan in deze ontwikkeling, betekent dus dat we geloven dat fascisme en dictatuur bescherming kunnen bieden tegen gevaar en bedreiging. Maar daarmee houden we geen rekening met de extreme gevaren van dat fascisme en die dictatuur zélf. En dat is de mensheid in het verleden al erg vaak, erg duur komen te staan.
Tenslotte
Orwell had volkomen gelijk toen hij zei dat het bewaken van onze vrijheden de verantwoordelijkheid, en dus de taak van de bevolking zélf is. Daarvoor is het nodig dat we begrijpen hoe de macht te werkt gaat. Om te voorkomen dat we ons, voor de zoveelste keer, laten misleiden en onderwerpen.
Als we beseffen hoe inbrekers te werk gaan, kunnen we ons huis beter beschermen. Als we begrijpen hoe machthebbers te werk gaan, kunnen we onze vrijheid beter bewaken.
Want als we dat nalaten, of niet opmerken, zullen we (ook nu weer) onherroepelijk ten prooi vallen aan dictatuur.
- Dit artikel in eerder verschenen in De Andere Krant, editie Vrijheid, 5 mei 2020. deanderekrant.nl
Tue, 05 May 2020 07:32:00 +0000
|
De werkelijke schade van corona
Ik heb slecht nieuws. We gaan allemaal dood. Niemand zal de dans ontspringen.
Klinkt heftig, nietwaar? Toch is het absoluut waar. Doodgaan is de onvermijdelijke uitkomst van het leven. Letterlijk niemand ontsnapt eraan. Het is voor IEDEREEN onverbrekelijk aan het leven verbonden.
Dat betekent dat doodgaan OP ZICH niet erg is. Het is letterlijk doodnormaal.
De werkelijke schade van corona, is dus NIET doodgaan. ALLE mensen gaan tenslotte dood. En altijd ERGENS aan. Wat er WEL toe doet, is het verlies van levensjaren. De werkelijke schade van corona, is dus alleen uit te drukken in verloren levensjaren. Niet in aantal overledenen.
Om een beeld te krijgen van de omvang die schade, kunnen we de cijfers erbij pakken. Zodat we een gefundeerde afweging kunnen maken. Bovendien kunnen we die schade dan vergelijken met andere verschijnselen. Verschijnselen die ook verlies van levensjaren opleveren. Zoals bijvoorbeeld VERKEER.
Laten we de schade op een rijtje zetten:
Op dit moment zijn er in Nederland 1487 mensen overleden met corona. De gemiddelde leeftijd van de overledenen was ongeveer 80 jaar. De gemiddelde levensduur is (afgerond) 81 voor mannen en 83 voor vrouwen. Gemiddeld dus 82 jaar. Dat betekent dus een gemiddeld verlies van 2 levensjaren.
Dat wil dus zeggen dat het verlies van levensjaren door corona 1487 x 2 jaar is. Oftewel 2974 verloren levensjaren.
Wanneer we dit vergelijken met verkeersslachtoffers (cijfers CBS over 2018) dan zien we dat er 678 mensen overleden als gevolg van verkeersongevallen. De gemiddelde leeftijd van het slachtoffer was ongeveer 53 jaar.
Dat betekent dat er per verkeersslachtoffer gemiddeld 28,5 levensjaren verloren gingen. In totaal gingen ongeveer 19.323 levensjaren verloren in het verkeer.
Dit betekent dat er door verkeer jaarlijks ongeveer 6,5 keer zoveel levensjaren verloren gaan dan door corona.
Corona: 2974 verloren levensjaren Verkeer: 19.323 verloren levensjaren (en dat ieder jaar).
En dan hebben we het alleen over kwantiteit. De KWALITEIT van de verloren levensjaren, zouden we echter ook moeten meewegen. Veruit de meeste corona-overledenen waren al ernstig ziek. De (gemiddeld) 2 jaren die ze zonder corona nog hadden geleefd, zouden kwalitatief een stuk minder zijn dan de verloren levensjaren van een 53 jarige met een gemiddelde gezondheid, zoals bij de verkeersslachtoffers.
Wanneer wij het onacceptabel vinden dat levensjaren verloren gaan (zeker als dat levensjaren zijn van betrekkelijk jonge, vitale mensen), dan zou een verkeers-shut-down de perfecte maatregel zijn. Met gegarandeerd resultaat! Zonder verkeer zullen er immers NUL verkeersdoden zijn. We zouden (jaarlijks!) het verlies van bijna 20.000 levensjaren. voorkomen.
Het zou, net als bij de corona maatregelen, echter verlies van vrijheid en economische activiteit opleveren. Maar omdat er bij corona - ondanks een shut-down - toch nog mensen zullen overlijden aan de gevolgen van die corona, en bij een verkeers-shut-down niet, zou het wel een veel grotere winst opleveren, gemeten in geredde levensjaren.
Toch denk ik dat de meeste mensen het een volledig bizar idee vinden om verkeer af te schaffen. Natuurlijk vindt iedereen het erg dat er mensen in het verkeer overlijden, maar de prijs om dat te voorkomen (afschaffen verkeer), is idioot hoog.
Het bevreemdt me daarom dat een vergelijkbare maatregel (vrijheid en economie voor een belangrijk deel platleggen) WEL toegejuicht wordt. Een maatregel bovendien, die ook maar zeer beperkte winst in levensjaren oplevert (om van de kwaliteit van die jaren nog niet te spreken).
Maatregelen die ook nog eens ernstig afbreuk doen aan de KWALITEIT van leven, voor iedereen. Ze gaan ten koste van vrijheid, welvaart en welzijn. Ze gaan ten koste van de kwaliteit onze resterende levensjaren.
En, als de aankomende crisis als gevolg van de maatregelen, de armoede vergroot, gaat het óók ten koste van de KWANTITEIT. In Nederland sterven mensen die in armoede leven, immers (gemiddeld) 8 jaar eerder. Er leven in Nederland ongeveer een miljoen(!) mensen in armoede.
Dat betekent dat armoede 1 miljoen x 8 verloren levensjaren veroorzaakt. Dat zijn 8 miljoen verloren levensjaren! Tegen nog geen drieduizend door corona. Dat zijn 2666 maal zoveel verloren levensjaren!
Nu maatregelen nemen met grote risico’s op de groei van de armoede, om enkele duizenden verloren levensjaren door corona te voorkomen, is afgezet tegen de werkelijke schade volkomen buiten proportie. Zowel kwantitatief als kwalitatief.
Sat, 04 Apr 2020 11:51:00 +0000
|
Liefde voor het Leven
In deze tijd, waarin niemand zijn aandacht op iets anders lijkt te kunnen richten dan op de gevaren van corona, is de hele samenleving gefocust op het voorkomen van sterfgevallen.
In onze angst voor de dood zijn we daarom bereid om vele essentiële zaken - zaken die het leven nou juist leefbaar maken - te offeren in ruil voor (vermeende) veiligheid.
Zaken zoals onze vrijheid, het maken van sociaal contact en onderlinge toenadering, het bijeen komen, kunnen doen waar we goed in zijn (werken), het hebben van keuzemogelijkheden (ook over onze eigen gezondheid) en zelfs het nemen van enig risico, want ook dat geeft kleur aan het leven.
Anders gezegd: nu lijkt het dat we meer belang hechten aan onze angst voor de dood, dan aan onze liefde voor het leven.
Het is natuurlijk heel begrijpelijk. Als we van ons leven houden, dan willen we het behouden. Maar om daarvoor nou juist die zaken die het leven waardevol maken – en WAAROM we dus van dat leven houden – op te offeren met als enig doel het te verlengen; daarmee zouden we het paard wel eens achter de wagen kunnen spannen.
Het klinkt hard, maar een gered leven is niets meer dan een uitgestelde dood. Die dood die we uit alle macht proberen te vermijden, maar die uiteindelijk voor iedereen onvermijdelijk is. Des temeer reden, naar mijn smaak, om die kostbare resterende tijd van leven niet te ontdoen van de zaken die dat leven nou juist het leven WAARD maken.
Op dit moment lijkt alle aandacht echter op de dood te liggen, en lijkt de kwaliteit van leven volkomen ondergeschikt geworden te zijn.
Begrijp me niet verkeerd: het vermijden van onnodig overlijden is absoluut van groot belang, en dat geldt zeker niet alleen bij corona. Maar als dat betekent dat we onder totale controle moeten leven, gedwongen worden om sociaal contact te vermijden, gedicteerd moeten worden wanneer we waar heen mogen gaan, en met wie, of met hoeveel vrienden, tot welke medicatie (bijv. vaccin) we gedwongen worden, tot grotere armoede gedreven worden, etc., dan wordt het leven zodanig grimmig dat een belangrijk deel van de dingen die het leven waardevol maken, verdwijnt. Dan LEVEN we veel minder.
Als we LEVEN voor een belangrijk deel moeten inleveren om de dood te vermijden, dan verliezen we onze liefde voor het leven (ons levensgeluk), en dus onze gehechtheid eraan, en daarmee uiteindelijk ook onze aversie voor de dood. Het sterk toenemende aantal zelfmoorden is daar nu al een voorbode van. Dan schieten we ons doel ver voorbij.
Thu, 02 Apr 2020 12:01:00 +0000
|
Al het "crisisbeleid" leidt tot hetzelfde
De stikstofcrisis, de CO2 crisis, de woningcrisis, de pensioencrisis, het lijken allemaal losstaande verschijnselen. En zo worden ze ook gepresenteerd. Totdat je de “oplossingen” gaat bekijken. Dan zie je dat er een overeenkomst bestaat tussen deze schijnbaar losstaande zaken. Dan zie je dat de beleidsmaatregelen die gebaseerd zijn op deze “crises” allemaal dezelfde consequenties gaan hebben.
Letterlijk AL het beleid dat gebaseerd wordt op deze “crisissituaties” leidt tot hetzelfde: het onmogelijk maken om voor onszelf te zorgen.
Om voor onszelf te kunnen zorgen, moeten we toegang hebben tot onze basisbenodigdheden. Om te kunnen leven hebben we en aantal primaire zaken nodig:
- Onderdak (wonen) - Energie - Inkomen - Voedsel
Zonder toegang tot deze dingen, zijn we dakloos, lijden we kou, leven we in armoede en hebben we honger. En alle “crisismaatregelen” leiden precies daartoe. De situaties lijken dus verschillend, maar de consequenties van het beleid zijn hetzelfde.
Wonen
De aanval op wonen wordt op verschillende fronten ingezet. Sociale huurwoningen worden steeds minder toegankelijk gemaakt. Boven een modaal inkomen komt niemand er meer voor in aanmerking. Huurtoeslagen worden versoberd waardoor ook mensen met lage inkomens niet meer kunnen huren. Daarnaast worden de woningbouwverenigingen dusdanig zwaar belast dat er geen geld meer is voor nieuwbouw, en dat ze genoodzaakt zijn hun woningvoorraden te verkopen. Dat betekent ellenlange wachtlijsten.
Logischerwijze ontstaat hierdoor meer vraag naar betaalbare koopwoningen. Als gevolg van die vraag, stijgen de prijzen daarvan. Hierdoor zijn ze voor grote groepen mensen ook niet meer betaalbaar. Daarnaast zijn er instapdrempels voor hypotheken opgeworpen, waardoor gezinnen met een inkomen dat rond modaal ligt (en niet meer in aanmerking komen voor sociale huurwoningen) ook geen passende hypotheek meer kunnen krijgen, en dus geen toegang meer hebben tot wonen.
Het enige dat dan nog resteert is particulier huren. Maar ook hier vliegen de huurprijzen omhoog als gevolg van de toegenomen vraag (die dus weer een gevolg is van het beleid). Daarnaast worden sociale huurwoningen, als consequentie van het draconische belastingbeleid, massaal verkocht aan speculanten die ze vervolgens tegen woekerprijzen verhuren.
En dan is er ineens de “stikstofcrisis” die wordt gebruikt als rechtvaardiging voor een bouwstop. Hierdoor worden jongeren die zelfstandig willen gaan wonen genoodzaakt bij hun ouders te blijven wonen.
Resultaat: alle beleidsmaatregelen leiden tot het onmogelijk maken van wonen voor steeds grotere groepen mensen.
Energie
De “CO2-crisis” wordt ingezet om energie te rantsoeneren. Gas zal simpelweg worden afgesloten, waardoor mensen gedwongen worden om elektrische warmtepompen aan te schaffen, tegen torenhoge kosten. Dat deze pompen nauwelijks bruikbaar zijn (de capaciteit is veel te klein om een huis behoorlijk te verwarmen) doet er kennelijk niet toe.
Als mensen bezwaar maken tegen deze gedwongen investering, roept de overheid dat ze zullen “helpen” door leningen te verstrekken (uiteraard van het belastinggeld dat al door de bevolking is betaald). Maar niet zonder voorwaarden: de grond waarop het huis staat wordt dan eigendom van de overheid. Hierdoor vervalt het beschikkingsrecht over het huis natuurlijk voor een deel aan die overheid. Je kunt een huis immers niet verkopen zonder de grond waar het op staat. Dit beleid past dus ook uitstekend in de aanval op wonen.
Als mensen uitweg zoeken door een houtkachel aan te schaffen, wordt dit bij voorbaat geblokkeerd, want dat is ineens “slecht voor de gezondheid”.
Daarnaast wordt de “CO2-crisis” gebruikt als rechtvaardiging voor het verhogen van energiebelastingen en als opmaat voor een algemene CO2-taks. Dat geld moet natuurlijk worden opgebracht door de burgers en worden betaald uit hun loon.
Samen met het beleid dat wonen steeds duurder maakt, stijgen hierdoor de vaste lasten spectaculair. Uiteraard leidt dat tot meer armoede.
Resultaat: alle beleidsmaatregelen leiden tot minder toegang tot betaalbare energie voor steeds grotere groepen mensen.
Inkomen
Als gevolg van het beleid, is het geïndexeerde inkomen al decennia niet gestegen, terwijl de vaste lasten explosief toenemen. Dit resulteert uiteraard in minder besteedbaar inkomen. Daarnaast wordt ons uitgesteld inkomen (pensioen) geroofd onder het mom van een pensioencrisis die in werkelijkheid helemaal niet bestaat. Er wordt een rekentruc toegepast waardoor er een crisis LIJKT te zijn.
Resultaat: alle beleidsmaatregelen leiden tot minder besteedbaar inkomen, en dus tot meer armoede voor steeds grotere groepen mensen.
Voedsel
Ook hier wordt de aanval op verschillende fronten ingezet. De zogenaamde stikstofcrisis moet de veeteelt drastisch inperken. Dat heeft natuurlijk gevolgen voor de voedselvoorziening.
Daarnaast stuurt het beleid aan op meer biobrandstof in benzine. De E10 benzine komt voor 10% uit biomassa. Die gewassen moeten uiteraard worden verbouwd, en dat gaat ten koste van landbouwgrond waarop normaal voedsel gekweekt wordt. Om het hele wagenpark op E10 te laten rijden, hebben we ongeveer 30% van alle beschikbare grond in Nederland nodig. Grond waarop dan dus niet meer gewoond kan worden, en waarop geen voedsel verbouwd kan worden. Ook dat heeft uiteraard consequenties voor de voedselvoorziening en wonen.
De volgende aanval op voedsel zal gebaseerd zijn op een “watercrisis”. Er wordt geroepen dat de landbouw teveel water verbruikt. Er zullen maatregelen genomen worden om die landbouw te beperken. Uiteraard ook met voedselschaarste als gevolg.
Resultaat: alle beleidsmaatregelen leiden tot minder beschikbaar voedsel, en dus tot meer honger voor steeds grotere groepen mensen.
Kortom
Kortom, alle beleidsmaatregelen leiden dus tot meer dakloosheid, meer kou, meer armoede en meer honger.
Steeds wordt er geschermd met allerlei “bedreigingen” met de bedoeling dat we al die beleidsmaatregelen accepteren. Steeds wordt ons een "beter klimaat" voorgespiegeld (alsof het huidige klimaat zo beroerd is), maar nooit wordt er melding gemaakt van de logische consequenties van alle maatregelen voor ons leven. Kennelijk heeft men liever niet dat wij dit beseffen.
Maar wat als al die “bedreigingen” in werkelijkheid niet bestaan? Dat het beleid helemaal niet de bedoeling heeft om die zogenaamde bedreigingen onschadelijk te maken? Maar dat het beleid de bedoeling heeft om zelfstandig leven onmogelijk te maken? Dat is immers de overeenkomst tussen alle maatregelen: ze leiden onveranderlijk tot het rantsoeneren van wonen, energie, inkomen en voedsel. Tot armoede en het verlies van het vermogen om voor onszelf te zorgen.
Armoede is niet een gebrek aan geld, maar een gebrek aan toegang tot basisvoorzieningen. En dat is precies waarop AL het beleid aanstuurt.
Waarom?
Waarom zou een regering een dusdanig kwaadaardig beleid voeren?
Degenen die de meeste macht hebben in de wereld, hebben logischerwijze de meeste invloed. Zij hebben het vermogen om regeringen naar hun hand te zetten, want zij financieren ze. Het grootste belang van mensen met macht, is macht over alle andere mensen, want daar bestaat hun macht uit.
Om macht te kunnen hebben over anderen, is het een vereiste dat die anderen afhankelijk zijn. De macht van de één, bestaat immers uit de afhankelijkheid van de anderen. Machthebbers proberen daarom altijd die afhankelijkheid te vergroten. Het meest efficiënt doe je dat door die anderen het (zelfstandig) leven onmogelijk te maken. Zoals nu gebeurt.
Zodra het - als gevolg van het beleid - voor grote groepen mensen onmogelijk gemaakt is om voor zichzelf te zorgen, zullen de regeringen “te hulp schieten” en een vorm van basisinkomen aanbieden. Uiteraard onder voorwaarde van strikte gehoorzaamheid. En dan is de afhankelijkheid compleet.
Al het beleid volgt een beproefd patroon: 1- Verzin of creëer een probleem dat als bedreigend wordt ervaren 2- Wacht op een reactie van het publiek ("Jullie moeten er wat aan doen!") 3- Neem de maatregelen die je voor ogen had
Dit patroon staat bekend als problem-reaction-solution
Uiteraard kunnen regeringen dit beleid alleen voeren als voldoende mensen blijven geloven in de voorgespiegelde “bedreigingen” Anders bestaat er simpelweg geen rechtvaardiging voor dit armoedebeleid. Zodra voldoende mensen gaan beseffen dat ze worden misleid, en dat regeringen heel andere bedoelingen hebben dan ze beweren, dan staan die regeringen letterlijk machteloos.
Wed, 16 Oct 2019 09:35:00 +0000
|
5G
Ondanks de toenemende zorgen en weerstand, wil de politiek perse 5G uitrollen. De hamvraag daarbij is natuurlijk: WAAROM?
Waarom wil de regering/overheid perse dat er 5G komt? Wat is hun belang?
Zou het ze er werkelijk om gaan dat wij sneller filmpjes kunnen downloaden? Zijn ze zo begaan met ons gemak en ons entertainment dat ze perse het beste en leukste voor ons willen? Wie dat gelooft, heeft echt al heel lang onder een steen geleefd.
De overheid is (het woord zegt het al) gepositioneerd BOVEN de bevolking. Dat betekent dat de overheid MACHT heeft over die bevolking. Macht is het vermogen het gedrag van anderen te controleren en te bepalen. Controle over de bevolking is dus het primaire belang van iedere regering en overheid. Een regering/overheid die geen controle heeft over de bevolking, heeft immers geen enkele macht. En dus geen bestaansrecht.
Om die controle te verkrijgen, te behouden en uit te breiden, worden altijd alle beschikbare middelen ingezet. Nu nieuwe technologieën in hoog tempo beschikbaar komen, zullen ze dus sowieso worden ingezet voor controledoeleinden. Omdat het KAN.
Om het gedrag van de bevolking te dicteren heb je een systeem nodig dat dit mogelijk maakt. De 5G technologie leent zich daar bij uitstek voor. Een waterdicht elektronisch netwerk dat alles kan waarnemen en besturen, en daarmee de natte droom is van iedere bestuurder.
Het biedt de gelegenheid om ieders gedrag op individueel niveau en volautomatisch in kaart te brengen, en dwangmaatregelen te nemen op datzelfde individuele niveau. Iedere burger kan worden gecontroleerd, en persoonlijk worden bijgestuurd (lees: gedwongen) als zijn of haar gedrag onwelgevallig is.
Omdat hiervoor tot voor kort nog maar beperkte technologische mogelijkheden bestonden, is deze vorm van dicteren nog niet eerder op alomvattende schaal toegepast. Dat betekent dat wij, de bevolking, er nog geen ervaring mee hebben. Het betekent dat we nog niet beseffen welke allesvernietigende gevolgen het kan en zal hebben voor onze vrijheid.
Kennis is macht. Kennis over het gedrag van mensen is dus macht over die mensen. Hoe meer de overheid kan doordringen tot in de kleinste details van ons leven, hoe meer die overheid ons gedrag tot in diezelfde details kan afdwingen of verbieden. En dat betekent dus dat we ons doen en laten niet zelf meer kunnen bepalen.
Het vermogen jezelf te besturen, heet vrijheid. In tegenstelling tot wat de meeste mensen geloven, is iedere regering/overheid gebaat bij een zo onvrij mogelijke bevolking, want daaruit bestaat hun macht. Natuurlijk zullen regering en overheid steeds beweren dat de bevolking “vrij” is, want onvrijheden worden nu eenmaal gemakkelijker geaccepteerd door mensen die geloven “vrij” te zijn.
De grens aan het vermogen van de overheid om door te dringen tot in de persoonlijke levenssfeer van mensen, is dus de grens aan de macht van die overheid. Die grens kennen we onder de noemer: privacy.
In het verleden hebben mensen grenzen gesteld aan overheidsbemoeienis. Dat kwam omdat die mensen door schade en schande hadden geleerd dat het zeer verstandig is om een overheid op een gezonde afstand te houden, en dus een mate van privacy te waarborgen. Tot hier en niet verder!
Om vertrouwen te kweken heeft de overheid zich decennia lang betrekkelijk netjes gedragen naar de burgers, en daarmee is de perceptie van het gevaar van teveel overheidsbemoeienis geleidelijk naar de achtergrond verdwenen. Waarom zou je een organisatie die zich redelijk opstelt immers wantrouwen? Nu wordt dat gekweekte vertrouwen misbruikt om alle grenzen van overheidsbemoeienis razendsnel te slechten. Oftewel: alle privacy voor eens en voor altijd weg te nemen, gebruik makend van technologie.
Uiteraard roept die overheid voortdurend: “Maak je geen zorgen! Jullie gegevens zijn bij ons in veilige handen! Wij zorgen ervoor dat ze niet in verkeerde handen vallen!”
Het punt is: JUIST BIJ DE OVERHEID ZIJN ONZE GEGEVENS IN DE VERKEERDST DENKBARE HANDEN.
Albert Hein kan mij geen boete geven als mijn gedrag ze niet aanstaat. De overheid wel! Shell kan mij niet uitsluiten van zaken als ik niet precies doe wat Shell zegt. De overheid wel! Unilever kan mij niet gevangen zetten als ik weiger voor hun producten of diensten te betalen. De overheid wel! Multinationals kunnen geen gelegitimeerd geweld tegen mij gebruiken. De overheid wel!
Onze privacy laten beschermen door de overheid, is als je huis laten bewaken door het inbrekersgilde, of je kinderoppas rekruteren bij de pedofielenvereniging.
De bescherming die privacy biedt, IS bescherming tegen de overheid. Privacy is BEDOELD om onszelf te beschermen tegen de macht van de overheid. Hieruit is het hele begrip privacy ooit ontstaan. Door schade en schande geleerd. En, gezien het gemak waarmee de meeste mensen hun privacy momenteel laten afnemen, ook weer vergeten.
Regering en overheid willen dus perse 5G omdat het ze ongekende mogelijkheden geeft om privacy te vernietigen, en daarmee onze vrijheden. Want hun macht bestaat uit onze ONvrijheid.
Uiteraard wil men liever niet dat wij dit beseffen. En dat we niet begrijpen wat voor vernietigende gevolgen het zal hebben voor ons leven. Daarom leiden de politiek-strategen de discussie af van de essentie. Om de aandacht van het werkelijke gevaar af te leiden, stimuleren politiek en media de discussie over een secundair aspect: gezondheid.
Begrijp me niet verkeerd: gezondheid is van groot belang. En overheden hebben talloze keren bewezen dat ze hun schouders ophalen over de volksgezondheid. Maar het is de macht er niet om te doen ons zo ziek mogelijk te maken. Als de 5G technologie slecht is voor de gezondheid, dan is dat een aspect dat op de koop wordt toegenomen, in ruil voor de machtsbelangen.
De discussie wordt dus afgeleid van de essentie (afnemen van privacy, en dus van vrijheid) en verlegd naar het (weliswaar belangrijke, maar wel secundaire) gezondheidsaspect. Door te schermen met tegenstrijdige “wetenschappelijke onderzoeken” wordt er een kwestie van mening van gemaakt. Welles-nietes dus. En zo kan het vervolgens gemakkelijk worden geïmplementeerd op basis van het secundaire criterium, terwijl de werkelijke bedoeling buiten beeld blijft. Meningen verschillen immers….
Deze politieke strategie is al zou oud als de weg naar Rome. Die strategie zie je momenteel bijvoorbeeld ook terug in de vaccinatiediscussie. Ook daar wordt de discussie richting het gezondheidsaspect gestuurd, en daarmee blijft het veel grotere gevaar, het gevaar van een overheid die ongelimiteerd toegang heeft tot de chemische privacy van ons lichaam en onze geest buiten beeld. Natuurlijk zal niet direct na de implementatie van deze nieuwe technologie de knop omgaan. Eerst zal men ons de “voordelen” laten ervaren. Snel internet, zelfrijdende auto, nog gemakkelijker betalen, betere beveiliging tegen “criminelen”. Zodat we het omarmen, en er op korte termijn afhankelijk van worden, zonder al teveel weerstand.
Maar zelfrijdende auto’s zullen geleidelijk zelfNIETrijdende auto’s worden als we ons niet volledig gehoorzaam gedragen. Automatisch betaalsystemen zullen de mogelijkheid om zaken te kopen geleidelijk uitsluiten als we niet exact doen wat ons verteld wordt. Computergestuurde veiligheidssystemen zullen ons (zoals in China al gebeurt) geleidelijk, en individueel uitsluiten van zaken die nu vanzelfsprekend zijn. Zaken zoals reizen, communiceren, wonen, etc. Volledig automatisch en zonder mogelijkheid tot verweer: “Computer says no!”
”Kortom: 5G zal (als wij het toestaan) de technologie zijn die gebruikt zal worden om geleidelijk iedere vorm van privacy, en dus van vrijheid te elimineren. Omdat het KAN.
Sat, 05 Oct 2019 10:58:00 +0000
|
Hoe werkt ons moderne slavernijsysteem?
Laten we eerst vaststellen wat slavernij IS. Slavernij is een situatie waarin de één bezitter wordt van de arbeidsopbrengst van de ander.
Er is sprake van een slavernijsysteem, wanneer zeer weinigen systematisch bezitter worden van de arbeidsopbrengst van zeer velen. Wanneer veel slaven het resultaat van hun werk dus moeten afstaan aan één of enkele bazen.
Eigendom en bezit
Eigendom is: “dat wat iemand eigen is”. Wat ons eigenis, is onze tijd van leven en onze levensenergie. In een rechtmatige situatie kunnen we kiezen wanneer en hoe we die tijd en energie inzetten. De opbrengst van die inzet is dan ons eigendom. Zowel onze tijd van leven, als onze levensenergie, als het resultaat van de inzet daarvan, is ons eigendom.
Bezit is: “dat wat bezetis”. Bezit is dus bezet eigendom. Wanneer dit eigendom van een ander betreft, dan is dat bezit onrechtmatig.
De opbrengst van slavernij bestaat dus uit onrechtmatig verkregen bezit, bestaand uit eigendom van anderen.
Ieder slavernijsysteem bestaat uit bazen en slaven. Degenen die exploiteren, en degenen die geëxploiteerd worden dus. Slavernij is een exploitatievorm die eigendom van velen, overhevelt naar bezit van enkelen.
Vroeger en nu
In de tijd van de slavenplantages was slavernij openlijk en uiterst zichtbaar. De bazen lieten de slaven al het werk doen, en dwongen ze de opbrengst van dat werk af te staan. Een klein deel van de opbrengst van de plantage werd gereserveerd voor voedsel en onderdak voor de slaven. Zodat ze konden blijven werken.
Sindsdien is er veel veranderd, maar in essentie werkt het nog vrijwel hetzelfde. Ook nu laten de bazen de slaven al het werk doen. Maar in plaats van voedsel en onderdak te verstrekken, geven de bazen de slaven geld (loon). Daarmee moeten die slaven zelf hun voedsel en onderdak kopen. Zodat ze kunnen blijven werken.
In plaats van de geplukte katoen direct bij de plantage op te eisen, moeten de moderne bazen nu dus een andere manier gebruiken om de opbrengst van het werk (het eigendom van de werkenden dus) in bezit te krijgen.
Winst en belasting
In ons systeem gebeurt dat via winst en belasting. Dit zijn de enige instrumenten die het moderne slavernijsysteem ter beschikking heeft om eigendom van de werkenden af te nemen en dat toe te voegen aan het bezit van de bazen.
Winst:
Winst is het verschil tussen de kostprijs van iets, en de verkoopprijs ervan. Alle producten en diensten (hierna “producten” genoemd) worden voortgebracht door de werkenden. Het zijn de resultaten van hun inspanningen. En dus hun eigendom.
Vanwege automatisering is die productie steeds efficiënter geworden. Er zijn daardoor steeds minder menselijke inspanningen nodig voor een gegeven productiecapaciteit. Maar ook die machines worden gemaakt door werkenden. Daarom zijn uiteindelijk alle producten nog steeds het resultaat van de inspanningen van werkenden.
In het huidige slavernijsysteem moeten de werkenden die producten afstaan aan de bazen in ruil voor loon. Die bazen verkopen diezelfde producten vervolgens terug aan de werkenden, tegen meer geld dan ze gekregen hebben voor het maken ervan. Het verschil heet winst. Die winst komt in het bezit van de bazen.
Willen (of moeten; ook moderne slaven hebben voedsel en onderdak nodig) de slaven dus toegang verkrijgen tot de producten die ze zelf gemaakt hebben, dan moeten ze hun loon weer afstaan aan de bazen.
Omdat de prijzen van producten, vanwege de winst, altijd hoger zijn dan het loon dat de werkenden ontvingen voor het maken van die producten, kunnen ze niet beschikken over het grootste deel van hun eigen productie (hun eigendom). Dat deel wordt toegevoegd aan het bezit van de bazen.
De bazen worden zo bezitter van het eigendom (het resultaat van inspanning) van de slaven.
Winst bestaat dus uit eigendom van werkenden, dat in bezit genomen is door bazen. Winst is opbrengst van slavernij.
Belasting:
Naast het deel van hun eigendom dat slaven moeten afstaan aan winst, moeten ze ook een groot deel afstaan aan belasting. Belasting bestaat dus ook uit afgenomen eigendom.
Het heffen van belasting wordt gerechtvaardigd door de bewering dat daarmee voorzieningen worden betaald. Die voorzieningen, zoals wegen, infrastructuren diensten etc. bestaan ook uit producten. Producten die voortgebracht worden door werkenden. Ook zij krijgen daarvoor loon, maar ook zij moeten het grootste deel daarvan direct weer afstaan, omdat ook zij belasting moeten betalen.
Geld en rente
De werkenden worden beloond met geld. Dat geld wordt door de bazen geproduceerd. Die bazen hebben in de loop der tijd daarvoor een instrument ontwikkeld. Wij kennen dat instrument als “banken”. De bazen bezitten de banken. Banken maken dat geld uit het niets. Zonder noemenswaardige inspanning dus.
Zij stellen dat geld beschikbaar aan de slavenpopulatie door het aan te bieden als krediet. Als lening dus. Geen enkele euro (of dollar) wordt beschikbaar gesteld zonder dat daar een schuldeis tegenover staat. Hoe meer geld er dus beschikbaar is, hoe meer schuld er bestaat.
Over die schuld wordt rente (rente is winst op geld) geheven. Er moet dus altijd meer geld worden terugbetaald dan er beschikbaar gesteld is. Daarom is er altijd meer schuld dan er geld bestaat.
De rente moet worden betaald uit het loon dat de slaven verkregen hebben in ruil voor hun arbeid. Omdat de schuld systematisch hoger wordt vanwege de rente, kunnen de slaven zich nooit bevrijden van deze vorm van slavernij.
Omdat de banken (als instrument van de bazen) dat geld - met de toegevoegde rente - produceren zonder noemenswaardige inspanning, en de slaven ervoor moeten werken, worden de bazen zo eigenaar van het eigendom (resultaten van inspanning) van de slaven.
Wat is de omvang van de huidige slavernij?
In Nederland is dat ongeveer 90%. Het totaal van alle opbrengsten van inspanning (arbeid) in Nederland heet het BBP (bruto binnenlands product). De werkenden die alles voortbrengen met hun inspanningen, ontvangen daarvan ongeveer 30% als bruto beloning. Van dat brutoloon moeten ze gemiddeld nog ongeveer 70% afstaan aan allerlei belastingen. Dan blijft er voor de slaven dus een kleine 10% over om zich van voedsel en onderdak (en andere levensbehoeften) te voorzien. De rest (ongeveer 90% dus) gaat naar de bazen.
De bewering dat belastingen worden gebruikt voor voorzieningen is maar voor een heel klein deel waar. Als belastinggeld werkelijk werd uitgegeven aan loon voor degenen die de voorzieningen (wegen etc.) maken, dan zou dat geld dus van de ene werkende naar de andere gaan. En dan zou dat geld dus bij het totaal aan betaalde lonen komen.
De omvang van de huidige slavernij is daarmee groter dan ooit. In tegenstelling tot vroeger is nu niet een selecte groep slaaf, maar vrijwel iedereen. Van iedereen (behalve de bazen) wordt verreweg het grootste deel van zijn eigendom afgenomen en toegevoegd aan het bezit dan de bazen.
Dit betekent dat de opbrengst voor de bazen zo enorm is, dat het bestaansniveau van de slaven hoger kan zijn dan vroeger. Er zijn nu veel meer slaven die geëxploiteerd worden dan voorheen. Daarom kan er voor de slaven iets meer overblijven dan bij het ouderwetse systeem. Het voordeel daarvan is dat die slaven dan minder ontevreden zijn.
Nog nooit in de geschiedenis was de scheve verhouding tussen eigendom en bezit zo groot. Letterlijk een handvol bazen bezit nu meer dan de helft van alle rijkdom op de wereld. Het is het resultaat van het moderne slavernijsysteem dat het overgrote deel van al het eigendom van mensen, in bezit van enkele bazen heeft gebracht.
Geloof
Een cruciaal element van dit slavernijmodel, is het feit dat deze vorm van slavernij niet openlijk is. De bazen hebben in het verleden beseft dat mensen gemakkelijker slaaf zijn en slaaf blijven, als ze geloven GEEN slaaf te zijn.
Vaak zeggen mensen tegen mij: “Ja maar, ik voel me helemaal geen slaaf!”. En dat is precies de bedoeling van het systeem. Het maakt gebruik van een eenvoudig psychologisch mechanisme: als mensen geloven‘vrij’ (geen slaaf) te zijn, dan voelenze zich geen slaaf. Vandaar dat ons (via de media die ook in het bezit zijn van de bazen) voortdurend verteld wordt dat we “vrij” zijn. Kennelijk hebben we het massaal geloofd.
Slavernij is geen gevoel. Slavernij is een feitelijke situatie. Het is de situatie waarin enkelen velen exploiteren. Of die velen dat al dan niet beseffen (en dat dus al dan niet voelen), doet daar niets aan af.
Maar omdat het geloof van de slaven van doorslaggevend belang is voor het (voort)bestaan van dit slavernijsysteem, ligt hierin ook de achilleshiel ervan. Zodra de slaven gaan beseffen wat de feitelijke situatie is (slavernij), dan vervalt dat geloof. En daarmee dus ook het belangrijkste fundament eronder.
Sun, 16 Dec 2018 14:17:00 +0000
|
Klimaatslavernij
Er is veel discussie over het al dan niet bestaan van klimaatverandering als gevolg van menselijke activiteit. Sommigen beweren dat het een leugen is, maar de meerderheid lijkt het te geloven, en de discussie verhardt.
Veel minder discussie is er over de voorgespiegelde “oplossing” van dat klimaatprobleem. Die voorgehouden oplossing is eenvoudig als altijd: méér betalen en minder keuzevrijheid!
Voor politiek en media (en voor iedereen die ze gelooft) lijkt het vanzelfsprekend dat méér betalen (inleveren van loon, oftewel opbrengst van arbeid) en minder vrijheid (inleveren van keuzemogelijkheid) de oplossing voorieder denkbaar probleem is.
Toch kennen we voor het inleveren van loon (opbrengst van arbeid) en inleveren van vrijheid (keuzemogelijkheid) een simpel maar erg doeltreffend woord: slavernij. Slaven zijn mensen die de opbrengst van hun werk, en hun vrijheid moeten afgeven. Niet alles natuurlijk, want dan overleven ze niet, maar wel zoveel als mogelijk is.
De gangbare bewering is dus: meer slavernij is de oplossing voor ieder probleem, en dus ook voor het “klimaatprobleem”.
Politiek en media beweren daarmee dat de aarde niet duurzaam kan functioneren zonder slavernij. Hoe groter en bedreigender het voorgespiegelde “probleem”, hoe meer slavernij daardoor gerechtvaardigd wordt. De essentie van de bewering is dus: slavernij is een vereiste voor een duurzaam functionerende wereld.
Nou zijn er twee mogelijkheden: Of het klimaatprobleem is werkelijk, of dat is het niet.
- - Als het niet werkelijk is, dan wordt het voorgewendmet de bedoeling een valse rechtvaardiging te genereren voor meer slavernij. Dat zou begrijpelijk zijn. Slavernij is nou eenmaal erg lucratief voor degenen die de slaven exploiteren. En omdat slavernij een nogal negatieve bijklank heeft voor de meeste mensen, is het handig om het anders te noemen en er een (geloofde) rechtvaardiging voor aan te dragen. In dat geval is de aanleiding (“klimaatprobleem”) simpelweg een leugen. En de oplossing (“meer slavernij lost het klimaatprobleem op”) dus ook.
- - Als het wel werkelijk is, en als de planeet dus werkelijkaan de vooravond staat van een grote klimaatramp, dan moet daarvoor natuurlijk een oplossing gevonden worden. Politiek en media kennen echter maar één oplossing: meer slavernij. De bewering is dan dus: “meer slavernij lost het klimaatprobleem op”. Hier is dan niet de vraag: “is het klimaatprobleem werkelijk?” (want dat is het dan), maar “is deze oplossing juist?”
In beide gevallen leidt het dus tot meer slavernij. In beide gevallen wordt ervan uitgegaan dat meer slavernij de oplossing is voor een (al dan niet werkelijk bestaand) probleem.
De logische vraag is dan: is het überhaupt mogelijk dat een probleem kan worden opgelost door middel van slavernij? Is de bewering: “méér slavernij is de oplossing voor problemen” waar? Los van de vraag of het probleem werkelijk bestaat of niet.
Eén ding is zeker: slavernij is erg lucratief voor degenen die de slaven exploiteren. Degenen die van de slavernij profiteren dus. Traditiegetrouw zijn dat degenen die aan de top van de hiërarchische ladder staat. Zij zijn degenen met de meeste financiële middelen, maar ook degenen met de meeste macht. De rijken en machtigen dus. Anders gezegd: het zijn altijd de bazen die van de slaven profiteren.
Met hun rijkdom en macht hebben zij ook de meeste invloed op politiek en media. Voor hen is het dus zowel erg lucratief, als mogelijk om mensen, via die politiek en media, te laten geloven dat meer slavernij noodzakelijk is voor het behoud van de wereld. Zodat die mensen zich erin schikken.
Maar wat als slavernij nooit een werkelijke oplossing is voor welk probleem dan ook (buiten de ongebreidelde geld- en machtshonger van een bovenklasse)? In dat geval maakt het niet meer uit of het “klimaatprobleem” werkelijk is of niet.
Als het een leugen is, dan is meer slavernij de bedoeling. Als het werkelijk is, dan wordt het probleem aangegrepen als gelegenheid om meer slavernij te realiseren. Dan is meer slavernij (en dus niet het oplossen van het probleem) ook de bedoeling.
In het eerste geval is er geen werkelijk probleem en is een “oplossing” dus überhaupt overbodig. In het tweede geval is er wel een werkelijk probleem, maar dan wordt dat niet opgelost met de opgelegde “oplossing”.
Er komt dan slechts een probleem bij: meer slavernij.
Misschien (nou ja, misschien…) is het voor ons handiger om te beseffen dat geen enkel werkelijk probleem kan worden opgelost door middel van slavernij. Zodra er een probleem wordt voorgespiegeld dat vereist dat we loon (opbrengst van onze arbeid) en/of vrijheid inleveren, hebben we te maken met een leugen.
Dan is OF het probleem niet werkelijk bestaand en dus een leugen, OF de oplegde oplossing een leugen. In dat laatste geval zijn we dubbel de pineut. Want dan vergaat de wereld alsnog, maar nu zullen we dat beleven vanuit een slavenpositie.
Wed, 05 Dec 2018 09:52:00 +0000
|
Pietje, Marietje en de muntenman
 Stel je voor, je hebt een gezin met 2 kinderen: Marietje en Pietje
Beiden doen dagelijks een klus. Marietje stofzuigt, en Pietje doet de afwas. Als ze klaar zijn, krijgen ze een muntje. In ruil voor dat muntje kunnen ze de volgende dag eten krijgen.
Op een dag komt er een afwasmachine. Pietje kan zijn klus niet meer doen, want de afwasgelegenheid is vervallen. Hij kan geen muntje verdienen, en krijgt dus ook geen eten.
Pietje krijgt al snel honger, en probeert de stofzuigtaak van Marietjeaf te pakken, om toch te kunnen eten. Marietje, die eigenlijk helemaal niet van stofzuigen hield, blijkt er nu toch wel erg gehecht aan te zijn, en verdedigt zich met hand en tand.
Maar het wordt nog veel gekker: de muntjes worden geleverd door de muntenman. Hij stelt ze beschikbaar, maar hoeveel klussen er ook gedaan worden, het gezin moet ze altijd aan de muntenman teruggeven, vermeerderd met periodieke rente. Hoe langer het gezin gebruik maakt van de munten, hoe hoger het aantal munten is dat de muntenman opeist.
Uiteindelijk wordt de schuld zo groot dat alle met de klussen verkregen munten, aan de muntenman gegeven moeten worden. Hij eet aan tafel van het gezin zijn buik kogelrond in ruil voor munten die het gezin meteen weer af moet staan, want ja.... schuld. Terwijl degenen die alle klussen doen en het voedsel bereiden (de gezinsleden), niets meer te eten hebben, want.... geen munten.
Wat nu?
De oplossing is eenvoudig: stop met het idiote muntensysteem. Kijk wat er in het gezin nodig is aan klussen, en doe daar allemaal een deel van. Klussen als schoonmaken, eten koken etc.
Het resultaat is dan beschikbaar voor de leden van het gezin, zonder er muntjes voor te hoeven betalen. Het is beschikbaar als gevolg van de gezamenlijkeinspanningen. En niet als gevolg van muntjes. Zoals het in de meeste gezinnen gebeurt eigenlijk.
Vreemd verhaal niewaar?
Toch is dit precies de manier waarop geld werkt in de grotere samenlevingsvorm dan een gezin. In de samenleving dus.
Ook daar is de oplossing even eenvoudig: niet langer werken met als doel muntjes te verkrijgen, maar werken om de benodigde zaken beschikbaar te maken. Zodat ze beschikbaar ZIJN voor de leden van die samenleving.
Wed, 18 Apr 2018 08:24:00 +0000
|
Morele crisis
Hartzeer
Wanneer ik naar de huidige inrichting van de wereld kijk, dan doet mijn hart pijn. Dat komt omdat de oorlog, het geweld, de hang naar macht en rijkdom en de daaruit voortvloeiende onvrijheid en armoede, totaal afwijken van mijn eigen morele waarden.
Nou wordt de wereld natuurlijk ingericht door alle mensen bij elkaar. Het kan dus zijn dat mijn persoonlijke morele waarden nogal afwijken van de morelewaarden van de meesteandere mensen. Dat mijn intenties een uitzondering zijn. In dat geval zal de inrichting van de werelduiteraard niet aansluiten bij mijn voorkeuren. En daar zal ik het dan mee moeten doen. Ik ben nou eenmaal niet alleen op de wereld.
Maar vrijwel alle mensen die ik tegenkom en spreek, geven aan dat de wereld momenteel ook niet naar hun zin is. Dat die wereld ook bij hun morele waarden niet aansluit. Als ik ernaar vraag, zegt vrijwel iedereen liever geen oorlog, geen armoede, geen geweld en geen onvrijheid te willen. Blijkbaar ben ik dus niet de enige met hartzeer.
Waarom?
Hoe is het dan mogelijk dat we de wereld desondanks inrichten op een manier die deze dingen juist voortbrengt? Waarom richten we onze wereld in op een manier die niet naar onze zin is? Waarom sluiten onze resultaten niet aan bij de intenties van de meeste mensen? Mensen die veel liever in vrede, voorspoed en vrijheid zouden willen leven? Wat doen we verkeerd?
De wereld wordt immers ingericht door alle mensen bij elkaar. Die inrichting komt tot stand door wat we doen. Met dat doen, bouwen we die wereld en wordt hij zoals hij is.
Als mensen zich bij hun doen en laten, zouden laten leiden door hun morele waarden en hun werkelijke intenties, dan zou die wereld dat toch moeten weerspiegelen. Maar die wereld weerspiegelt in veel gevallen precies het tegenovergestelde.
Het kan dus eigenlijk niet anders dan dat mensen zich laten leiden door andere dingen dan hun eigen morele waarden en werkelijke intenties. Dat mensen hun doen en laten dus niet baseren op wat ze zelf okay vinden, maar op iets anders.
Welke morele waarden volgen we?
Zou het kunnen zijn dat mensen hun doen en laten baseren op de morele waarden van iemand anders dan zijzelf? Zou het kunnen zijn dat mensen hun eigen waarden ondergeschikt gemaakt hebben aan de waarden van eenander? Een ander, die andere waarden heeft dan zijzelf hebben?
Zou het kunnen zijn dat mensen hun doen en laten baseren op morele waarden die niet de hunne zijn? Morele waarden van andere mensen? Mensen met morele waarden die volledig afwijken van hun eigen morele waarden?
Zou het kunnen zijn dat de meeste mensen zich laten leiden door een handvol andere mensen? Andere mensen die er totaal andere morele waarden op nahouden dan zijzelf?
Zou het kunnen zijn dat degenen die als "leiders" aanvaard worden, en daarom door de meeste mensen gevolgd worden, niet dezelfde waarden hebben als de meeste mensen? En dat de dingen die de mensen onder aanvoering van die "leiders" doen, niet hun eigen morele waarden weerspiegelen, maar die van de "leiders"?
Zou het zo kunnen zijn dat we onder de leiding van mensenmet andere normen en waarden, een wereld gebouwd hebben die afwijkt van onze eigen normen en waarden? Een wereld die niet naar de zin is van de meeste mensen, maar alleen naar de zin (of in het voordeel) is van enkele "leiders"?
Enkele leiders waarvan we gedacht hebben dat het een goed idee was om ze te volgen, in de veronderstelling dat hun normen en waarden vergelijkbaar zouden zijn met de onze? Dat we geloofd hebben dat onze gehoorzaamheid aan hun leiding, een wereld zou voortbrengen die bij onze voorkeuren past?
Zou het kunnen zijn dat we ons vergist hebben?
Zou het zo kunnen zijn dat er maar één manier bestaat om een wereld te bouwen die naar onze zin is? Zou het zo kunnen zijn dat dit alleen mogelijk is als we onze eigen normen en waarden als leidend beschouwen, en niet die van een handvol "leiders".
Zou het zo kunnen zijn dat degenen die de ambitie hebben "leider" te zijn, er per definitie andere morele waarden op nahouden dan de meeste mensen? Dat deze "leiders" vooral gedreven worden door eigenbelang en egoïsme? Door het verlangen de wereld naar hun hand te zetten, en zichzelf te bevoordelen ten koste van de meeste andere mensen?
Zou het zo kunnen zijn dat de huidige misstanden in de wereld en alle problemen die daaruit voortkomen, ons hierop wijzen? Uit het feit dat de meeste mensen deze situaties als probleem ervaren, blijkt immers dat de situatie niet naar de voorkeur is van die meeste mensen.
Zou het zo kunnen zijn dat we hieruit kunnen leren dat het geen goed idee is om onze eigen morele waarden onderschikt te maken aan die van enkele "leiders"?
Zou het zo kunnen zijn dat we nu leren dat het niet mogelijk is om de verantwoordelijkheid voor ons eigen doen en laten, te delegeren aan anderen en tegelijkertijd een resultaat te verwachten dat aansluit bij onze intenties?
Besef
Zou het zo kunnen zijn dat we daarom nu gaan beseffen dat we onze eigen morele waarden als leidend moeten gaan beschouwen? Dat dit de enige manier is om een wereld in te richten die aansluit bij die morele waarden?
Zou het zo kunnen zijn dat het tijd wordt dat wij gaan beseffen dat we zelf verantwoordelijkheid moeten gaan nemen voor ons doen en laten, als we een leefbare wereld willen voor de mensheid? En niet een wereld die slechts enkelen bevoordeelt, en velen benadeelt?
Zou het wellicht tijd worden om onze resultaten in overeenstemming te brengen met onze intenties? Zou het wellicht tijd worden dat we gaan beseffen dat we ons daarvoor moeten laten leiden door onze eigen morele waarden? In plaats van door een kleine groep die heel andere intenties en morele waarden heeft dan de meeste van ons?
Zou het zo kunnen zijn dat we ons momenteel in een morele crisis bevinden? Een crisis die ons dwingt om ons te herbezinnen op hetgeen we werkelijk van belang vinden?
Verantwoordelijkheid
Zou het wellicht tijd worden om te beseffen dat we zelf verantwoordelijk zijn voor ons doen en laten? En daarmee voor ons aandeel in de inrichting van de wereld? En dat we vervolgens de mogelijkheid en de vrijheid gaan gebruiken om een wereld in te richten die wel naar onze zin is? Een wereld die aansluit bij de morele waarden van onszelf, en (getuige hetgeen mensen zeggen) de meeste mensen?
Een wereld van vrede, vrijheid en voorspoed dus. Precies zoals de meeste mensen zeggen te willen. Een wereld waarin we kunnen leven zonder (of met veel minder) lijden dan nu het geval is, en waarnaar we kunnen kijken zonder hartzeer. Een wereld die de bestaande morele waarden van de meeste mensen weerspiegelt, in plaats van de afwijkende waarden van enkelen.
Daarvoor is het nodig dat we stoppen ons doen en laten te laten bepalen door "leiders". Dat we stoppen "leiders" aan te wijzen (en vervolgens aan ze te gehoorzamen). Om de doodsimpele reden dat die "leiders" andere dingen van belang vinden dan wij: de meeste mensen.
Thu, 10 Mar 2016 13:41:00 +0000
|
Contant geld en vrijheid
Gemak en veiligheid
Het is mij opgevallen dat de meeste mensen de wereld beschouwen vanuit hun eigen perspectief. Vanuit hun eigen zorgen, hun strijd om de eindjes aan elkaar geknoopt te houden, het betalen van de hypotheek of huur, de zorgen over hun baan of hun werkloosheid, de schoolprestaties van de kinderen en alle onzekerheden over hun toekomst.
Het is een belastend en vermoeiend bestaan. De eigen situatie slorpt vrijwel de volledige beschikbare aandacht op. Iedere vorm van aangeboden gemak is dus welkom. Alles dat het leven gemakkelijker maakt, vindt daarom gretig aftrek.
Toch bestaat ook de menselijke behoefte om geïnformeerd te zijn over de toestand in de wereld. Het journaal en de krant bieden een gemakkelijke en hapklare inkijk in die wereld. In een kwartiertje per dag is men weer "op de hoogte". Het beeld dat die media voorspiegelen, is een wereld die steeds gevaarlijker en bedreigender lijkt te worden. De boodschap is: wees bang, wees vooral erg bang.
Naast gemak, is daarom ook veiligheid erg gewild. Alles dat het voorgespiegelde gevaar kan bezweren, wordt in de praktijk met graagte omarmd.
De wereld vanuit een ander perspectief
Maar laten we de wereld nu ook eens vanuit een ander perspectief bezien. Deze keer niet vanuit het gebruikelijke perspectief (dat van de meeste mensen) maar vanuit het perspectief van enkelen.
Laten we de wereld nu eens niet bekijken door de ogen van de gewone man of vrouw, maar door de ogen van de meest machtige en rijke mensen op aarde. Zodat we die wereld niet vanuit slechts één kant zien, maar vanuit twee totaal verschillende perspectieven kunnen waarnemen. En daarmee een completer beeld krijgen van de werkelijke inrichting van die wereld.
Macht
Iedereen weet dat er machtige mensen bestaan op de wereld. Mensen met enorme invloed. Mensen die hun macht gebruikt hebben om onmetelijk rijk te worden, en hun rijkdom vervolgens gebruiken om nog machtiger te worden. Geld is immers macht.
Macht is het vermogen om het gedrag van andere mensen te bepalen. Te bepalen wat andere mensen doen dus. Macht is de controle over het doen en laten van andere mensen.
Dat betekent dat die andere mensen dat zelf niet meer kunnen bepalen. Wanneer mensen niet zelf kunnen bepalen wat ze doen of laten, zijn ze onvrij. Macht van de één, staat dus gelijk aan de onvrijheid van de anderen. Hoe machtiger iemand is, hoe onvrijer degenen zijn over wie hij macht heeft.
De meest machtige mensen op de wereld zijn degenen die het meeste invloed hebben. Het zijn de mensen die bepalend zijn voor de inrichting van onze wereld en logischerwijze zullen ze die wereld naar hun voordeel willen (laten) inrichten. Deze mensen zijn gebaat bij hun macht en dus gebaat bij onze onvrijheid.
Machtsinstrumenten
Maar macht heb je niet zomaar. Om macht te hebben moet je beschikken over machtsinstrumenten. De meest effectieve machtsinstrumenten zijn: controle over de regeringen, controle over de media, maar vooral controle over geld. Met hun invloed en rijkdom hebben de machtigen der aarde zich daarom ingekocht in deze branches. Zo zijn ze er eigenaar van geworden. Met name hun controle over het bancaire systeem heeft hun macht enorm doen toenemen. Zoals we recentelijk hebben kunnen zien in Griekenland, hebben ze het vermogen om hele landen tot de afgrond te drijven als deze ongehoorzaam dreigen te zijn. En daarmee kunnen ze dus ook hun macht uitoefenen over regeringen, die gedwongen worden naar de pijpen te dansen van deze machtselite. Anders gaat de geldkraan dicht. En dan eindigt ook de carrière van de betreffende politici.
Technologie Geen enkel middel wordt onbenut gelaten om de macht te bestendigen of verder uit te breiden. En daarmee komen we bij een machtsinstrument dat de laatste decennia een steeds belangrijkere rol is gaan spelen: technologie. Iedere beschikbare nieuwe technologie zal worden aangewend om de controle over de mensheid te vergroten. Met de rijkdom van de machtselite kan deze zich ook hierin eenvoudig inkopen. Het is de revolutie in de beschikbaarheid van digitale technologie die de elite nu wil gebruiken om de totale macht te vestigen over ieder individu. Omdat het kan. En macht van de één, betekent nu eenmaal de onvrijheid van de anderen. Met hun zeggenschap over regeringen hebben ze een totale, digitale surveillancestructuur laten opzetten. Volledig geautomatiseerd wordt er een uitgebreid persoons- en gedragsprofiel samengesteld van ieder individu. Ieder door hen gewenst en ongewenst gedrag wordt in kaart gebracht. Dit onder het mom van de (door de bevolking) zo gewenste veiligheid, zodat die bevolking daarmee instemt. Om het gevoel van onveiligheid aan te wakkeren, worden er desnoods werkelijke bedreigingen in het leven geroepen.
Verdwijnen privacy en verdwijnen contant geld Vervolgens kan de macht van de elite over het monetaire systeem worden aangewend om ieder individu, bij ongewenst gedrag, uit te sluiten van toegang tot de levensbehoeften. Om daarmee het door de machtselite opgelegde gedrag af te dwingen. Wie niet gehoorzaamt, zal niet eten. Het is daarbij echter noodzakelijk dat er voor de bevolking geen ontsnappingsmogelijkheid meer bestaat, en gehoorzamen de enig overgebleven optie wordt. Van elementair belang voor het plan, is het daarom dat contant geld verdwijnt. Zolang mensen nog hun geld van de bank kunnen halen en er anoniem mee kunnen betalen, kun je mensen niet van specifieke zaken uitsluiten. Essentieel voor het voltooien van dit plan, is daarom het verdwijnen van contact geld, en het invoeren van volledig digitaal geld. Gecontroleerd door de banken, die weer gecontroleerd worden door de macht. Met het implementeren van dit plan is al decennia geleden gestart, door ons gewend te maken aan pinnen en digitaal bankieren. Het nadert nu de eindfase. Het verdwijnen van privacy is op zich niet zo'n gevaar. Het verdwijnen van contant geld is op zich ook niet zo'n gevaar. Maar de combinatie, gecontroleerd door dezelfde machtselite, is levensgevaarlijk voor onze vrijheid. Het opent de weg voor totale individuele controle over al ons doen en laten. Over ons leven en ons bestaan. De macht van de machtselite, bestaat nou eenmaal uit onze onvrijheid.
Achilleshiel Maar dit is tevens de achilleshiel van het plan. Wanneer wij het niet toestaan dat contant geld verdwijnt (omdat we het gevaar hiervan inzien) dan kan dit plan niet worden uitgevoerd. Dan kan de totalitaire technocratische wereldhegemonie niet worden ingevoerd. Dan valt het plan in duigen. Dat is dus het werkelijk belang achter het behoud van de mogelijkheid om anoniem en contant te kunnen blijven betalen voor ons eten en andere levensbehoeften.
Wij hebben de zeggenschap EN de verantwoordelijkheid Wij hebben hierover de werkelijke zeggenschap. Bij onze weigering te stoppen met contant geld, steken we een dikke stok voor het plan en daarmee voorkomen we het bijbehorende, volledige verlies van onze vrijheid, en de totale wereldmacht van enkelen. Het is daarom essentieel dat we er niet in meegaan. Natuurlijk zal het "nieuwe geld" worden aangeboden onder de argumenten veiligheid en gemak. De machtselite heeft het voor elkaar gekregen dat we het zodanig moeilijk en druk hebben gekregen, dat we daarvoor gevoelig zijn geworden. Maar laten we voor één keer niet kiezen voor de weg van de minste weerstand. Laten we voor één keer kiezen voor het nemen van onze verantwoordelijkheid voor onszelf en onze kinderen. Laten we deze laatste en beslissende stap in het proces van steeds verder verdwijnende vrijheid, deze keer niet toestaan.
Graag promoot ik daarom onderstaand evenement:
Voor geïnteresseerden organiseert Handjecontantje.org de Bewust Wakker dag: over het behoud van contant geld, privacy en vrijheid.
Waar mensen samen komen om elkaar te inspireren, informeren en in de actie te komen.
We hebben de intentie om (op) deze dag te creëren vanuit het bewustzijn en de houding dat we het SAMEN te DOEN hebben, met als belangrijke voorwaarde INTEGRITEIT in de communicatie, dus zeggen wat je doet en doen wat je zegt.
Doel van deze dag is een community realiseren waarin we gezamenlijk- activiteiten gaan ontwikkelen, plannen en uitvoeren.
We brengen in kaart wat er nodig is, welke expertise er is en wat we vervolgens samen kunnen doen om de verandering die dringend nodig is, te bewerkstelligen.
Daarvoor hebben we wakkere mensen nodig die willen doen. Samen Doen. "Vrijwillig, maar niet vrijblijvend."
Praktische gegevens:
- Locatie is de Wilhelminakapel, Wilhelminaweg 7 - 3603 CR in Maarssen.
- Aanmelden kan via info@handjecontantje.org.
- Datum: zaterdag 30 januari 2016. Tijd: van 12.00 -17.00 en
daarna gelegenheid voor naborrelen (voor eigen rekening)
- We vragen een bijdrage van € 5,- voor de huur van de locatie
en de koffie/thee.
- Er is GEEN lunch bij de prijs inbegrepen.
- Voor mensen die met de trein komen: station Maarssen is goed
te bereiken vanuit Utrecht en Amsterdam, vervoer vanaf het
station en weer terug kan worden geregeld. Graag aangeven
als je je aanmeldt.
- Op de facebookpagina van het event kun je oproepen
plaatsten voor carpoolen etc.
- Graag aanmelden via info@handjecontantje.org zodat we weten hoeveel mensen er komen.
Tue, 05 Jan 2016 16:34:00 +0000
|
Gevoel
Ik ben geen emotioneel mens. Spijt, verdriet, verlangen, angst: emoties gaan allemaal over dingen die er niet meer zijn, of er nog niet zijn. Kortom, over de afwezigheid van zaken.
Maar ik ben wel een gevoelig mens. Mijn gevoel heeft mij altijd geduldig gediend. Ik heb er soms niet naar geluisterd - ik verzette me er soms tegen - maar achteraf bleek dat altijd een vergissing te zijn.
Mijn gevoel had steeds gelijk, zonder dat ook maar ééns op te eisen. Mijn gevoel wees mij altijd op de waarheid over de dingen die wel aanwezig waren, zonder me daartoe te dwingen.
Vanavond huilde ik. Ik schrok, ik ben dat niet gewend. De tranen bleven komen en stroomden over de deplorabele staat waarin de mensheid zich bevindt.
Deze geweldige schepselen, die tot zoveel grootsheid is staat zijn, die de vrijheid en de mogelijkheid hebben om als goden op aarde een paradijs te scheppen, die het cadeau van vrijwel oneindig potentieel zomaar ontvingen.
Deze fascinerende, fabelachtige creaturen elkaar te zien vernietigen, vermoorden, naar het leven te staan, doet soms pijn aan mijn hart. Maar het ergste van alles: hun eigen grootsheid te zien ontkennen en zichzelf daarom te verkwanselen aan de minsten onder hen. De minsten die daarom de machtigsten geworden zijn. Letterlijk ten hemel schreiend.
Daarop wees mij mijn gevoel. Dat gevoel dat me nooit in de steek liet. Deze gids die ieder van ons gewoon heeft mogen ontvangen en gebruiken. Onderdeel van het fantastische cadeau dat het leven is. Maar waarvan zo vaak en zo veel wordt geloofd dat het zonder waarde en zonder glans is, en daarom in zoveel gevallen niet eens wordt uitgepakt.
Het is de werkelijke definitie van het woord "zonde".
Maar tegelijkertijd zei datzelfde gevoel ook dat het cadeau er nog steeds is, dat het nog steeds kan worden uitgepakt en gebruikt. Het is niet te laat. Zolang we leven is het nooit te laat. Dit onnoemelijke menselijke potentieel is geduldig. Net zo geduldig als mijn gevoel.
Het is er altijd en het zal altijd tot onze beschikking staan, zonder het ons kwalijk te nemen dat we het zo lang genegeerd hebben.
Altijd dienstbaar, zonder voorwaarden. Altijd aanwezig, zonder op te dringen. Altijd liefdevol, zonder verwachtingen. Altijd indrukwekkend, zonder trots. Altijd krachtig, zonder geweld. Altijd en voor eeuwig onkwetsbaar, zonder verweer.
Dit besef kent geen verwachting, geen doel en geen plan. Het is niets meer dan een mogelijkheid. Want wij mensen hebben zelfs de vrijheid om onze grootste schatten niet te gebruiken. De mogelijkheid ze in een hoek te gooien en er niet naar om te kijken.
Het is werkelijk, letterlijk en altijd aan ons.
Mon, 07 Dec 2015 11:21:00 +0000
|
Is winst goed voor de economie?
De meeste mensen geloven dat winst goed is voor de economie. Maar is dat wel zo? Of is het alleen in het belang van de winstmakers dat de meeste mensen dit geloven? Omdat die mensen dan, vanwege dit geloof, geen bezwaar maken tegen het winstmodel?
Economie
Economie is, collectief gezien, eigenlijk een simpel mechanisme:
Alle producten en diensten worden gemaakt door alle mensen die ze maken. Voor hun inspanning (hun arbeid), krijgen die mensen geld. Met dat geld kopen ze vervolgens diezelfde producten en diensten.
Dat geld komt zo terug bij de bedrijven die de producten en diensten (verder aangeduid als producten) leveren, en met dat geld kunnen die bedrijven weer de lonen betalen aan de mensen die de producten en diensten maken. Die daarmee vervolgens de producten weer kopen. Etc.
Dit is dus een keurig, zichzelf in stand houdend mechanisme. Een mechanisme dat nooit schaarste kan opleveren, en ook nooit werkloosheid. De makers zijn de afnemers, en de afnemers zijn de makers. Het is, collectief gezien, dezelfde groep.
Toch werkt het in de praktijk niet zo. En daar is maar één reden voor: het is voor enkelen mogelijk om systematisch geld uit het mechanisme te halen en dit voor zichzelf te houden. Zonder er zelf producten voor te maken en zonder (het grootste deel van) dat geld uit te geven aan producten.
Dit geld is vervolgens niet beschikbaar voor de makers van de producten (in de vorm van beloning voor hun arbeid) en zo kunnen die makers diezelfde producten niet allemaal meer kopen.
Winst
Dit verschijnsel heet winst. Winst is het verschil tussen wat mensen betaald krijgen voor het maken van producten (loon), en wat ze moeten betalen voor het kopen van die producten (prijs). Die winst komt ten goede aan de winstmaker(s). Daarvan zijn er verhoudingsgewijs maar heel weinig. Veruit de meeste mensen verkrijgen hun geld uit loon, in ruil voor hun arbeid.
Winst leidt tot rijkdom van enkelen. Miljardairs hebben hun rijkdom niet vergaard door miljoenen malen zoveel te werken als andere mensen. Ze hebben hun rijkdom niet vergaard door miljoenen malen zoveel producten te maken met hun inspanningen. Ze hebben hun rijkdom vergaard via winstmodellen. Hun rijkdom bestaat uit gemaakte winst.
Deze winst is bijeengebracht door producten die door de werkenden gemaakt zijn, te (laten) verkopen en daar winst op te maken. Oftewel, door meer voor de producten te krijgen, dan het kost om ze te laten maken. Alle rijkdom van de rijkenis zo tot stand gekomen. Geen enkele rijke, maakt zelf de producten waarop hij zijn winst maakt.
De positie van winstmaker is maar voor enkelen toegankelijk. Het is vrijwel alleen weggelegd voor mensen die al rijk zijn. Met hun vermogen kopen ze eigenaarschap (aandelen) van bedrijven en daarmee verkrijgen zij de positie van winstmaker.Deze positie wordt dus gekocht met rijkdom, en die rijkdom bestond al uit winst.
Winst leidt tot rijkdom van de winstmaker, en die rijkdom leidt vervolgens tot nog meer winst en dus tot nog meer rijkdom. Dit heet: met geld geld vergaren. En dus niet met werken.
Dat zou geen probleem opleveren als die rijken al dat geld vervolgens zouden uitgeven aan producten. Zodat degenen die welwerken, die producten kunnen maken en daarvoor beloond kunnen worden. Maar de rijken geven dat geld niet uit. Als ze dat wel zouden doen, dan zouden ze hun geld dus uitgegeven hebben, en dan waren ze geen rijken meer.
Rijkdom
Het is onmogelijk voor de rijken om dat gewonnen geld allemaal uit te geven. Ten eerste omdat ze dan niet meer rijk zouden zijn, en dan zouden er dus geen rijken bestaan. Maar ook omdat een mens nou eenmaal maar een beperkte hoeveelheid producten kan consumeren. Tien sportwagens, een collectie villa's en dagelijkse banketten met champagne en kaviaar, zijn voor miljardairs onvoldoende om het op de krijgen. Het is onmogelijk om het allemaal uit te geven aan producten. Ze blijven, ondanks hun levensstijl, nog steeds rijk.
Het geld waaruit die rijkdom bestaat, is dus gereserveerd. Opgepot. Dat geld is dus niet beschikbaar in het mechanisme van de economie. Er kunnen, met dat rijkdomgeld, dus geen producten gekocht worden. En dus ook niet gemaakt worden. En doordat ze niet gemaakt kunnen worden, kunnen mensen dus ook niet beloond worden voor het maken ervan.
Rijkdom van enkelen leidt dus tot afname van geld dat beschikbaar is voor het belonen van alle andere mensen, en daarmee tot afname van geld dat beschikbaar is voor het kopen van producten. De rijken geven het immers niet uit, en de niet-rijken (die alle producten maken) hebben er geen beschikking over. Omdat de rijken het voor zichzelf houden.
Het geld waarmee ze - via winst - rijk geworden zijn, is betaald door mensen die hun geld weluitgeven. Het is betaald door de consumentenvan de productenwaarop de winst gemaakt wordt. Door degenen die deze producten gekocht hebben.
En deze mensen hebben hun geld wel verkregen door te werken. Ze hebben het verdiend als beloning voor het maken van de producten (producten waarop de winst gemaakt wordt). Ze moeten voor het kopen van die producten altijd meer betalen dan ze krijgen voor het maken van diezelfde producten. Het verschil (winst) gaat naar degenen die niets maken.
Armoede en werkloosheid
Het geld dat door de rijken uit de economie gehaald is (door het voor zichzelf te reserveren), is niet langer beschikbaar in de economie. Het is niet langer beschikbaar voor lonen om daarmee producten te maken, en dus ook niet voor consumenten om daarmee producten te kopen. Producten die niet gekocht worden, kunnen niet worden gemaakt, en dus kunnen mensen ook niet meer beloond worden voor het maken ervan. Dat betekent dus minder banen. Mensen die geen baan meer hebben, kunnen geen geld meer verdienen voor het kopen van producten, en kunnen er dus nog minder gemaakt worden, etc.
Anders gezegd: winst leidt tot minder werkgelegenheid en dus tot minder verdiengelegenheid. Oftewel, toenemende winst/rijkdom van enkelen, leidt tot toenemende werkloosheid en/of armoede voor de rest.
Dit mechanisme - het mechanisme van steeds rijker wordende rijken en afname van werk/verdiengelegenheid voor de rest - is momenteel uiterst zichtbaar.
Het winstmodel leidt tot rijkdom van enkelen en die rijkdom leidt onherroepelijk tot krimp van de reële economie: de economie van goederen en diensten.
Uiteindelijk is alle rijkdom van de rijken betaald door de afnemers van producten (consumenten die met werken hun geld verdienen). Producten waarop de winst zit die de rijkdom van de rijken genereert. Als gevolg van die winst/rijkdom, is er minder geld beschikbaar voor de rest en kunnen de afnemers dus steeds minder producten kopen. En dus ook steeds minder bijdragen aan de winst en dus aan de rijkdom van de winstmakers.
Het winstmodel is eindig
Om die rijkdom desondanks te kunnen laten groeien, zullen de rijken hun macht aanwenden om de beloningen (lonen) verder te laten krimpen. Of de prijzen te laten stijgen. Of een combinatie van beide. Zodat de winstmarges (ondanks teruglopende afzet) kunnen blijven bestaan of kunnen groeien.
Maar dat leidt tot verder verlies aan koopkracht. Net zolang totdat er nauwelijks meer koopkracht over is. En er dus ook geen mogelijkheid meer bestaat tot het maken van winst.
Het winstmechanisme is dus een eindig systeem. Het houdt op als de parasiterende partij, de geparasiteerde partij omzeep geholpen heeft. En daarmee ook haar eigen bestaansrecht opgesoupeerd heeft.
* Met winst bedoel ik corporate winst die ten goede komt aan aandeelhouders. Aandeelhouders die niet zelf werkzaam zijn in de bedrijven die hun winst genereren, maar waarvan ze wel eigenaar zijn. Aandeelhouders die uitsluitend aandeelhouder/eigenaar zijn vanwege het rendement op hun geld, die verder geen binding hebben met het bedrijf en er ook verder geen bijdrage aan leveren. Aandeelhouders die, zodra het bedrijf minder winst oplevert, hun geld verplaatsen naar een meer renderende plek.
Met winst bedoel ik nadrukkelijk niet de opbrengst van de inspanningen van de MKB ondernemer of kleine zelfstandige die veelal zelf keihard werkt. Fiscaal gezien wordt dit ook winst genoemd, maar dat is het eigenlijk niet. Het is gewoon vergoeding voor arbeid. En dus geen winst.
Sun, 16 Aug 2015 09:38:00 +0000
|
De wereld als slavenkolonie
 De wereld is een slavenkolonie. Die slavenkolonie wordt gerund en beheerd door één misdaadsyndicaat. De populatie van de kolonie bestaat uit twee soorten mensen: de eigenaren, en de slaven.
Uiteraard vereist het runnen van zo'n misdaadsyndicaat een organisatiestructuur. In de huidige situatie is het syndicaat daarom onderverdeeld in een aantal afdelingen, elk met een eigen functie.
- Het strategisch topmanagement Hier bevindt zich de top van het syndicaat. Het zijn de eigenaren ervan. Hier worden de strategieën ontwikkeld die de macht en rijkdom van deze top moeten vergroten. Daarnaast wordt hier bepaald hoe de andere afdelingen moeten functioneren. Die andere afdelingen werken als instrumenten ten bate van de macht en rijkdom van deze top. Alleen binnen dit strategisch topmanagement is de volledige agenda van het syndicaat bekend.
- Het uitvoerend management Dat zijn de regeringen en overheden van de wereld. Zij zijn de uitvoerende organen van het syndicaat. Deze afdeling vaardigt (op bevel van het topmanagement) de regels (wetten) uit waaraan de slaven zich moeten houden, voert de dagelijkse controle, bestuurt het geweld dat op de slaven losgelaten wordt (leger, politie) en int de belastingen die indirect bijdragen aan het verdienmodel van het syndicaat. Het is het dagelijks management en het dient als incassobende, slavendrijver en bestraffer. Deze afdeling wordt in stand gehouden met instemming van de slaven. Die instemming wordt verkregen door de slaven de illusie te geven dat ze vrij zijn, en dat ze de regering zelf mogen kiezen. Voor de top vormt deze afdeling een potentieel risico omdat ze beschikt over wapens. Dit risico wordt onschadelijk gemaakt door deze afdeling volledig financieel afhankelijk te maken van het topmanagement door middel van onaflosbare schulden.
- Het commercieel management Dat is het monetair/kapitalistische systeem. Dit is het uiteindelijke verdienmodel van het syndicaat. Hier wordt zoveel mogelijk waardedie de slaven met hun arbeid leveren, geconfisqueerd door het syndicaat. Deze afdeling gebruikt daarbij banken en rechtspersonen (NV's, BV's etc.) waarvan het topmanagement eigenaar is. Hier wordt zowel vrijwel alle arbeid geleverd door de slaven (werknemerschap) als vrijwel alle opbrengst daarvan afgenomen van de slaven. Het instrument dat hiervoor wordt ingezet is het geld/schuldsysteem.
- Het PR management Deze afdeling houdt zich bezig met perceptiemanagement. Het doel is te voorkomen dat de slaven beseffen dat het syndicaat bestaat en wat de werkelijke aard ervan is. Het middel dat hiervoor gebruikt wordt, is liegen. Het doel van liegen is de slaven te laten geloven dat de afdelingen van het syndicaat (en het syndicaat zelf) niet de bedoeling hebben om op de slaven te parasiteren, maar ze te beschermen. Deze afdeling kennen we onder de noemer: media.
De bovenstaande afdelingen moeten natuurlijk bemand worden. Het syndicaat verleent hiervoor privileges aan een aantal slaven. Die privileges variëren van een modaal inkomen als ambtenaar, tot een topinkomen in de bancaire sector, of van lokaal bestuurder tot enige bescheiden macht als landelijk politicus etc.
In ruil voor die privileges, nemen deze slaven een afgebakende taak op zich. Veruit de meeste van deze slaven zijn zich er niet van bewust dat ze deel uitmaken van het misdaadsyndicaat. Ze overzien alleen hun eigen taak en geloven een eerzaam beroep te hebben.
De topslaven zijn zich daar vaak meer bewust van, maar hun beloning is dusdanig riant dat het belang van positiebehoud groter is dan de roep van het geweten. Slaven met een gezond ontwikkeld geweten, komen voor deze posities niet in aanmerking.
Deze organisatie van het misdaadsyndicaat functioneert op zich prima, maar kent een aantal kwetsbaarheden. Ten eerste werken er bij de verschillende afdelingen betrekkelijk veel mensen. Die moeten allemaal bestuurd (en betaald) worden en dat is niet erg efficiënt. Ten tweede kan het syndicaat alleen voortbestaan zolang de slaven niet beseffen dat het om een misdaadsyndicaat gaat. Dat maakt het hele systeem kwetsbaar voor plotselinge bewustzijnsgroei onder de slaven.
Om die reden, wil het strategisch topmanagement (tevens de eigenaren van hetsyndicaat) het met minder submanagement gaan doen. Daarnaast wil het minder afhankelijk worden van het geloof van de slaven. Het moet eenvoudiger, efficiënter en (voor de eigenaren) veiliger.
Om deze redenen, moet de organisatiestructuur op de schop. Het nadeel daarvan is dat de slaven gehecht zijn aan deze structuren, en daarom een eenzijdige verandering niet zomaar zullen accepteren. De oplossing hiervoor is het opzettelijk creëren van problemen (crisis) en het hiermee scheppen van een situatie van "overmacht". En die overmacht moet vervolgens maatregelen rechtvaardigen die zonder die overmacht niet aanvaard zouden worden.
Maatregelen zoals directe individuele elektronische controle over het gedrag van alle slaven en een nieuw elektronisch verdienmodel (100% centraal gecontroleerd, digitaal geld) dat tevens het geweld van het uitvoerend management grotendeels overbodig maakt. De slaven kunnen dan immers bij ieder ongewenst gedrag, individueel en volautomatisch uitgesloten worden van de toegang tot voedsel en andere zaken die een levensvoorwaarde zijn voor die slaven. Zonder te kunnen teruggrijpen op anonieme contante betaling. Niet gehoorzamen betekent dan niet eten.
Daarnaast is het uitvoerend management (regeringen) nu erg versnipperd en dus is het besturen ervan omslachtig. Dit moet dus worden samengevoegd tot één afdeling (één wereldregering, met één wetgeving, één leger etc.)
Op dit moment is er dus een reorganisatie gaande binnen het misdaadsyndicaat. Dit om te voorkomen dat het "wakker worden"van de slaven het einde van het syndicaat zal betekenen.
Dit brengt echter wel een risico met zich mee: door alle veranderingen, zouden de slaven versneld tot ongewenste inzichten kunnen komen. Bijvoorbeeld het inzicht dat ze slaven zijn. Gerund door een misdaadsyndicaat. En dat ze zich - vóór de voltooiing van de reorganisatie - daarvan bevrijden. Ze zijn immers in een overgrote meerderheid en alleen hun geloof houdt ze gevangen....
Spannende tijden dus.
Mon, 27 Jul 2015 15:09:00 +0000
|
Bezuinigen
Mensen stemmen in met "bezuinigingen" omdat ze de collectieve situatie vergelijken met hun persoonlijke situatie. Als ze zelf teveel uitgeven en daardoor rood staan, moeten ze minder geld uitgeven. Dat betekent dat ze minder geld aan anderen moeten gaan betalen in ruil voor producten/diensten. Oftewel minder moeten kopen. Dat is herkenbaar voor mensen.
Maar collectief werkt het niet zo. Bij iedere transactie, betaalt het collectief zichzelf. Iedere uitgave in het collectief, is ook een inkomst ergens in dat collectief.
Een collectief is een verzameling mensen die iets gemeen hebben. Een munteenheid bijvoorbeeld.
Geld uit dat collectief houden aan de uitgavenkant (wat de definitie van bezuinigen is), resulteert dus in minder geld aan de inkomstenkant in dat collectief. En dus minder capaciteit aan de uitgavenkant, en dus minder aan de inkomstenkant etc. Een vicieuze cirkel waarvan de gevolgen nu zo duidelijk zichtbaar worden.
Bezuinigen leidt dus tot afname van het totale aantal transacties. Een ander woord voor het totaal aan transacties dat plaatsvindt in een collectief, is "economie". Bezuinigen leidt dus onherroepelijk tot krimp van de economie.
Dit betekent dat "leiders" (zoals Dijsselbloem en consorten) die beweren dat bezuinigingen leiden tot herstel van de economie, OF zo dom zijn dat ze dit eenvoudige principe niet begrijpen, OF dat ze liegen.
Op dit moment roepen vrijwel alle toonaangevende economen (waaronder Nobelprijswinnaars) dat bezuinigen leidt tot het vernietigen van de economie. Deze informatie is ook voor die "leiders" toegankelijk. 'We hebben het niet geweten' gaat dus niet meer op.
Dit betekent dat er geen andere mogelijkheid resteert dan dat de Dijsselbloemen van deze wereld liegen. Dat ze liegen als ze zeggen dat ze de bedoeling hebben de economie te herstellen, en vervolgens toch bezuinigen. Het betekent dat ze een andere bedoeling hebben. Dat ze de bedoeling hebben om de economie te vernietigen, in plaats van te herstellen. Het betekent dat ze malafide zijn.
De wereld kent een ellenlange historie van malafide "leiders", dus op zich is dit niks nieuws. Wat wel nieuw zou zijn, is het besef onder de bevolking dat het geen goed idee is om zich te laten leiden door dit soort malafide figuren. Volgens mij hebben we daarvoor als mensheid nu toch wel voldoende ervaring opgedaan.
Sun, 19 Jul 2015 11:06:00 +0000
|
Winst: overproductie, werkloosheid en slavernij
De meeste mensen menen te weten dat winst* goed is. Dat de economie winst nodig heeft en dat iedereen daar uiteindelijk van profiteert. Maar is dat wel zo?
Wat is winst eigenlijk?
Iets krijgt pas (handels)waarde als er arbeid aan toegevoegd wordt. Grondstoffen zijn immers door de natuur gegeven en dus gratis. Pas als er arbeid aan toegevoegd wordt (door ze bijvoorbeeld op te graven) krijgen ze geldwaarde. Als er vervolgens opnieuw arbeid aan toegevoegd wordt (als er iets van gemaakt wordt), dan stijgt de waarde. Arbeid is dus het enige dat waarde genereert. Anders gezegd: arbeid = waarde.
Maar de waarde van iets, is iets anders dan de prijs ervan. Dat komt omdat in de prijs het element winst is toegevoegd. Winst is geld dat overblijft nadat alle arbeid/waarde betaald is. Winst is het aandeel in de prijs waar geen waarde/arbeid tegenover staat.
Prijs = waarde/arbeid + winst.
Dit geldt voor de gehele productieketen, want ook de prijs van alleproductiemiddelen zoals gebouwen, energie, machines, halffabricaten, vreemd kapitaal etc. is opgebouwd uit arbeid + winst. De eindprijs van ieder product/iedere dienst bestaat uiteindelijk dus uitsluitend uit een optelsom van de elementenarbeid en winst.
Winst is dus het deel van de prijs waarvoor geen arbeid (=waarde) geleverd is. Omdat arbeid het enige is dat waarde toevoegt, is de prijs van eenproduct/dienst (incl. winst) altijd hoger dan de waarde ervan. De prijs is immers: waarde PLUS winst.
Maar om het product te kunnen kopen, moet wel die prijs (inclusief de winst dus) betaald worden. En om het benodigde geld daarvoor te verdienen, moet wel arbeid geleverd worden. Dat betekent dat er altijd meer arbeid geleverd moet worden om een product te kunnen kopen, dan nodig is om hetzelfde product te maken. Het verschil is de winst.
Alle werkende mensen bij elkaar maken (met hun arbeid) alle producten en diensten die beschikbaar zijn. Dat werken wordt beloond met geld. Al die mensen bij elkaar krijgen echter voor het maken van die producten, minder geld dan ze moeten betalen voor het kopen ervan. Om genoeg te verdienen om de producten toch te kunnen kopen, moeten de mensen altijd meer werken dan nodig is om diezelfde producten te maken. Vanwege de winst.
Overproductie
Dat benodigde extra werk, leidt natuurlijk ook tot extra productie. Als mensen meer moeten werken dan feitelijk nodig is, produceren ze ook meer dan feitelijk nodig is.
Anders gezegd: vanwege winst moet er altijd meer gewerkt, en dus meer geproduceerd worden dan er gekocht kan worden. Dat is overproductie.
Werkloosheid
Overproductie bestaat uit onverkochte producten. Eigenaren van bedrijven zullen het niet prettig vinden als ze met hun producten blijven zitten, en zullen de productie daarom omlaag willen brengen. Dat betekent dat er minder gewerkt zal kunnen worden. Dat resulteert dus in minder werkgelegenheid. En dus minder verdiengelegenheid. En dus minder koopgelegenheid.
Winst genereert een kloof tussen productiecapaciteit (teveel) en koopcapaciteit (te weinig).
Winst leidt dus onherroepelijk tot overproductie en overproductie leidt onherroepelijk tot werkloosheid.
Dit is precies wat er nu gebeurt. Mensen hebben behoefte aan producten, maar verdienen met het maken van die producten onvoldoende om ze allemaal te kunnen kopen (vanwege de winst). Daarvoor moeten ze extra werken en dat betekent overproductie. Overproductie leidt tot terugschroeven van productie en dus tot afname van werkgelegenheid. En dus tot afname van verdiengelegenheid. En dat betekent steeds minder gelegenheid om producten te kunnen kopen. Dit mechanisme leidt tot armoede.
Armoede is niet gebrek aan geld, maar gebrek aan toegang tot benodigde producten zoals onderdak, voedsel, energie, kleding etc. Allemaal producten van menselijke arbeid. Die toegang wordt beperkt door winst. Winst leidt tot beperkte toegang tot de producten die alle mensen bij elkaar, zelf maken.
Rijkdom
Verreweg de meeste mensen verdienen hun geld met werken. Met het leveren van arbeid dus. Oftewel, met het leveren van waarde.
Voor verreweg de meeste mensen is dat de enige manier om aan het benodigde geld te komen om producten/diensten te kunnen kopen. Soms geven mensen het met hun arbeid verdiende tegoed (geld) niet meteen uit. Dat heet sparen. Sparen leidt tot het bezit van waarde.
Dit geldt voor vrijwel iedereen. Behalve voor de winstmakers. Winst is immers geld waarvoor geenarbeid geleverd is. Degene die de winst opstrijkt, is dus degene die geld krijgt zonder er zelf arbeid voor te leveren. Zonder er waarde voor te leveren. Winst maken is profiteren van de arbeid die door anderen geleverd is.
Dit betekent dus: tegoed (geld) ontvangen zonder waarde te leveren. Wanneer dat geld cumuleert (oppot), leidt dat tot rijkdom van de winstmaker. Er is dus een verschil tussen bezit (nog niet uitgegeven tegoed uit arbeid) en rijkdom (gecumuleerd tegoed, zonder geleverde arbeid).
Alle rijken op de wereld, hebben hun rijkdom vergaard door winst. Niet door werken. Een handjevol allerrijksten, heeft momenteel meer geld dan de 3,5 miljard armste mensen bij elkaar. Dat hebben ze niet voor elkaar gekregen door miljoenen malen zoveel arbeid te leveren als die armen. Dat hebben ze gegenereerd met winst.
Rijkdom bestaat dus uit winst. Winst is geld waarvoor anderen gewerkt hebben, maar dat opgestreken wordt door mensen die daarvoor geen arbeid (=waarde) geleverd hebben.
Rijkdom bestaat uit niet-uitgegeven geld. Als je al het geld dat binnenkomt uitgeeft, word je immers niet rijk. Je wordt rijk als je meer geld binnenkrijgt dan je uitgeeft. Als dat geld oppot. Rijkdom is dus geld dat uit de roulatie gehaald is. Geld dat geparkeerd is bij de winstmakers/rijken. Geld waarvoor (door leden van de samenleving) gewerkt is, maar dat niet beschikbaar is in de samenleving.
Rijkdom is dus uit de samenleving weggeparasiteerde, gecumuleerde waarde. Waarde die ten goede komt aan degenen die zelf geen waarde leveren. Aan de winstmakers.
Slavernij
Winst is dus het profiteren/toe-eigenen van de opbrengst vande arbeid van anderen. En dat is precies de definitie van slavernij.
Winst = slavernij.
Als op het totaal van alle producten winst gemaakt wordt, zijn alle mensen die al die producten maken gedeeltelijk slaaf. Een deel van de opbrengst vande door hen geleverde waarde (arbeid) komt dan immers ten goede aan de winstmakers, en dus niet aan henzelf (terwijl zij de werkelijke waarde/arbeid leveren).
Het bestaan van het verschijnsel rijkdom, bewijst dat die winst ook daadwerkelijk gemaakt wordt. De rijkdom van de rijken bestaat immers uit winst.
Sterker nog: de rijken worden steeds rijker en de armen steeds armer. Dat betekent dat het totaal aan winst toeneemt. En dat betekent dat er sprake is van toenemende overproductie, toenemende werkloosheid en toenemende armoede. En toenemende slavernij.
Is winst nodig?
Als iedere werknemer, inclusief de directeur/eigenaar, betaald is voor zijn arbeid, waarom zou er dan nog winst gemaakt moeten worden?
Een vaak gehoord argument is: om reserve op te bouwen voor moeilijkere tijden. Maar reserve is geen winst. Het blijft in het bedrijf en komt niet ten goede aan de winstmakers (eigenaren/aandeelhouders).
Een ander argument is: om investeerders en financiers te interesseren. Waarom zou iemand investeren in het bouwen van bijvoorbeeld een fabriek, als er geen winst in het vooruitschiet ligt?
Feitelijk zijn er twee type investeerders: mensen/instellingen die veel geld beschikbaar hebben, en banken.
Mensen/instellingen die veel geld ter beschikking hebben, zijn rijken. Hun geld bestaat dus al uit voorheen gecumuleerde winst. Doordat zij parasiteren op de werkenden en daarom rijk zijn, worden de mensen die de werkelijke waarde (arbeid) leveren, armer. Daardoor kunnen die werkenden niet zelf gezamenlijk investeren. Investeerders zijn dus nodig als gevolg van winst. En niet omgekeerd.
Het product van banken is geld. De prijs van datproduct is rente, en ook die prijs bestaat uit de combinatie arbeid + winst.
Zonder die winst zou de prijs van hetbeschikbaar stellen van een voorschot (krediet) vrijwel nul zijn. En dus geen invloed hebben op de eindprijs van het product. Dat is nu (in hoge mate) wel het geval.
Winst is slavernij. Alleen als we vinden dat slavernij noodzakelijk is in de samenleving, zou er een rechtvaardiging bestaan voor winst.
Wat dan?
Ons huidige monetair/economische systeem maakt het mogelijk om waardedrager (geld) te bemachtigen zonder er waarde (arbeid) voor in ruil te geven. Winst te maken dus.
Hoe meer winst iemand maakt, hoe meer rijkdom hij vergaart en hoe gemakkelijker het wordt om nog meer winst te maken. Dat gaat in toenemende mate ten koste van degenen die wel echte waarde/arbeid leveren. Winst van enkelen, betekent verlies voor velen.
Als we dat niet meer willen, is dat zeer eenvoudig op te lossen: maak een systeem waarin waardedrager (geld) uitsluitend te verkrijgen is door waarde (arbeid) te leveren. En op geen enkele andere manier.
Dan kan er alleen nog bezit bestaan (nog niet uitgeven geld uit geleverde arbeid/waarde), en geen rijkdom (gecumuleerde winst, zonder geleverde arbeid/waarde).
En omdat armoede het gevolg is van rijkdom/winst kan er dan dus ook geen armoede meer bestaan. En geen overproductie (met alle gevolgen van dien voor de planeet). En geen werkloosheid. Dan zou iedereen precies evenveel waarde kunnen kopen als hij levert. En dan zou niemand meer moeten werken dan werkelijk nodig is. Of minder verdienen dan hij verdient te krijgen.
* Voor de duidelijkheid: met winst bedoel ik niet de verdiensten van een kleine zelfstandige. Dat is gewoon vergoeding voor de door hemzelf geleverde arbeid. Bij alle andere bedrijven (BV's, NV's etc.) wordt de winst berekend na aftrek van alle loonkosten, dus ook die van de directeur/eigenaar. Deze winst komt ten goede aan de eigenaren/aandeelhouders die zelf niets bijdragen aan het tot stand komen van de producten die de bedrijven waarvan ze aandeelhouder zijn, produceren.
Thu, 29 Jan 2015 19:13:00 +0000
|
Waartoe zijn we op aarde?
Wat zijn we?
De klassiek vraag “Waartoe zijn wij op aarde” is welbeschouwd een vreemde vraag. Waartoe is een plant op aarde? Of een dier? Of bergen? Waartoe bestaat de aarde? Waartoe bestaat wat-dan-ook in het Universum?
De definitie van het Universum is: Alles-dat-IS (heel-al, heelal). Het is de complete verzameling van alles dat bestaat. Die verzameling bevat dus alles dat bestaat. Inclusief de mensheid. Er kan per definitie niets zijn dat erbuiten valt. Meer dan Alles, kan immers niet bestaan. Bestond dat toch, dan zou het vanzelf weer binnen de verzameling vallen die Universum heet en die dus alles omvat.
Daarom is er maar één Universum (letterlijk: één versie). Er is dus maar één ding dat het Universum definieert, en dat is dat Universum zelf. Er is verder niets om het mee te vergelijken of aan te relateren. Dat betekent dat het Universum volmaakt beantwoordt aan de definitie van hetUniversum.
Anders gezegd: het Universum is per definitievolmaakt. Het is per definitie en altijd “in orde”. Alles in het Universum is daarom altijd precies zoals het moet zijn. Alles in het Universum IS er, omdat het er IS. Al die dingen samen, vormen het volmaakte Universum.
Ook wij mensen maken deel uit van dat Universum. Ook wij ZIJN er omdat we er ZIJN. Omdat in het Universum alles per definitie volmaakt is (er IS niks anders), zijn wij dat ook. In het Universum heeft alles een volmaakte functie in de volmaakte werking van het geheel, en dus hebben wij ook zo’n functie.
De vraag zou dus kunnen zijn: “Wat is onze functie?”. Het feit dat wij zijn uitgerust met een mate van bewustzijn (bewustzijn dat ons in staat stelt deze vraag te stellen) hoort dus volmaakt bij mensen. Dat bewustzijn is onderdeel van ons en wij zijn onderdeel van het volmaakte Universum. Dat wil zeggen dat onze functie tot de volmaaktheid van het Universum behoort.
Blijkbaar is het voor de volmaaktheid van het Universum nodig dat iets of iemand zich bewust wordt van de volmaaktheid vandat Universum. Ons bewustzijn biedt die mogelijkheid.
Wij zijn daarmee het onderdeel van het Universum dat (hier op aarde) de functie en het vermogen heeft om dat Universum zelf,in zijn eigen volmaaktheid bewust te beleven.
Om het begrip volmaaktheid te kunnen beleven en daarvan bewust te worden, is het echter wel noodzakelijk dat we ook het begrip onvolmaaktheid kennen.
Wanneer er uitsluitend volmaaktheid zou bestaan, zouden we het niet als zodanig kunnen beleven en waarderen. Net zomin als we het begrip gezondheid zouden kunnen beleven en waarderen als er nooit ziekte zou (hebben) bestaan. Gezondheid zou dan volkomen vanzelfsprekend zijn; we zouden er niet eens een woord voor kunnen hebben.
Het Universum kan zijn eigen volmaaktheid uitsluitend beleven in relatie tot onvolmaaktheid.
Wij kunnen volmaaktheid uitsluitend beleven in relatie tot onvolmaaktheid.
Toch bestaat er in het Universum uitsluitend volmaaktheid. Dat zou dus betekenen dat die volmaaktheid nooit beleefd zou kunnen worden. Op de vraag: “Hoe kan die volmaaktheid dan toch beleefd worden?” heeft het Universum een volmaakte oplossing gevonden:
Creëer een soort die het vermogen voor bewuste beleving heeft, en daarnaast in staat en vrij is om zelf te creëren. Zodanig vrij, dat die soort ook vrij en in staat is om onvolmaaktheid te creëren. Onvolmaaktheid die door die soort zelf gecreëerd wordt en als zodanig beleefd wordt. En die diezelfde soort in staat stelt om vervolgens de volmaaktheid van het Universum te beleven in relatie tot de (door die soort zelf gecreëerde) onvolmaaktheid.
Dat betekent dus dat die (door mensen gecreëerde) onvolmaaktheid, volmaakt deel uitmaakt van de volmaaktheid vanhet Universum. Het Universum waarvan wij (hier op aarde) het onderdeel zijn dat zichzelf bewust beleeft. Wij maken deel uit van het (zelf)bewustzijn van het Universum.
Als relatief jonge soort, hebben we dus eerst kennis moeten maken met onvolmaaktheid (die we zelf gecreëerd hebben), voordat we bewuste waardering voor de volmaaktheid van het Universum (met alles daarin, inclusief onszelf) konden krijgen.
Persoonlijk denk ik dat we nu voldoende onvolmaaktheid beleefd hebben om de volgende stap te maken naar onze functie binnen de volmaaktheid van hetUniversum: het Universum (met alles daarin) bewust te gaan beleven en waarderen voor wat het IS: volmaakt. En die volmaaktheid voortaan te gaan gebruiken als voorbeeld om onze eigen creaties daarmee in overeenstemming te laten zijn.
Hoe dan?
Hoe creëren we dan een realiteit die welaansluit bij de volmaaktheid van het Universum?
Om een gewenste realiteit te creëren (een realiteit die we als “in orde” beleven, een realiteit die de volmaaktheid van het Universum weerspiegelt), zijn er 3 stappen noodzakelijk:
1- Besef DAT we onze realiteit zelf creëren.
3- Besef van WAT we in het mechanisme moeten stoppen om een gewenste realiteit te creëren.
Mensen creëren dus hun eigen realiteit. Zowel op individueel als op collectief niveau. Iedere manifestatie daarvan begint met een gedachte. Die gedachte leidt tot een emotie, en op basis van die emotie gaan we handelen (dingen doen), en daarmee richten we onze wereld en onze samenleving (onze realiteit) in.
Mensen kunnen gedachten hebben die overeenstemmen met de volmaaktheid van hetUniversum (overeenstemmen met waarheid), of gedachten hebben die dissoneren met die volmaaktheid (onware gedachten). Een gedachte die overeenstemt met waarheid, levert daarom (via emotie en handelen) een met het Universum harmoniërende realiteit op.
Iedere ongewenste, als onvolmaakt beleefde realiteit is daarom gebaseerd op een onware gedachte. In het universum bestaat onvolmaaktheid niet. Iedere onvolmaaktheid die we beleven is daarom het gevolg van ons eigen handelen, en dat handelen is gebaseerd op ons denken. Dus, als we een onvolmaaktheid beleven, dan moeten we kijken naar onze achterliggende, onware gedachte.
Mensen gaan meestal handelen als ze denken dat iets niet-in-orde is (als ze oordelen). Wanneer ze dat denken terwijl het in werkelijkheid wel in orde was, dan zullen ze iets dat al volmaakt was, proberen aan te passen. En daarmee dus onvolmaakt maken.
Iedere gedachte over de onvolmaaktheid van iets, levert daarom uiteindelijk (via emotie en handelen) een onvolmaakte realiteit op. Een realiteit die niet meer harmonieert met de werkelijke aard (de waarheid) van het Universum.
Dat Universum wordt gekenmerkt door volmaaktheid. Hierin is dus altijd het perfecte voorbeeld te vinden. Wanneer we onze realiteit als negatief beleven, ligt daar een negatieve gedachte aan ten grondslag. Een gedachte over de imperfectie van iets.Dat is dus per definitie een onware gedachte.
Omdat in alles (ook in de door onszelf gecreëerde onvolmaakte realiteit) volmaaktheid te vinden is, kun je daarop je aandacht richten. Dat gebeurt meestal niet omdat mensen de neiging hebben om hun aandacht juist te richten op hetgeen ze als een “probleem” zien. Op de ONvolmaaktheid van dingen dus. En dat leidt dan weer tot een nieuwe gedachte over onvolmaaktheid, en daarmee (via emotie en handelen) weer tot nieuwe onvolmaakte realiteit. Zo blijven “problemen” in stand.
De oplossing is dus je gedachten te baseren op de volmaaktheid die in alles ook aanwezig is. Dat betekent dat het nodig is om je aandacht om te buigen van aandacht voor ONvolmaaktheid (problemen) naar aandacht voor volmaaktheid. Zoek bewust naar de volmaaktheid in alles, en je gedachten zullen daarop gebaseerd zijn. En dat zal uiteindelijk een realiteit opleveren die daarbij aansluit.
Dat betekent niet dat we de door onszelf gecreëerde onvolmaaktheid moeten negeren. Het betekent dat me moeten beseffen dat wij ZELF die onvolmaakte realiteit creëren volgens hetzelfde volmaakte mechanisme waarmee we ook een realiteit kunnen creëren die we WEL als “in orde” beleven.
Als we beseffen dat we zelfs in staat zijn om een realiteit te creëren die afwijkt van de aard van het Universum (dat we zelfsdaarvoor het volmaakte vermogen bezitten), dan zullen we beseffen dat we dat vermogen veel gemakkelijker kunnen inzetten om een realiteit de creëren die juist welovereenstemt met de aard van dat Universum.
Als we beseffen dat we het perfecte gereedschap daarvoor in handen hebben, en we leren hoe we het kunnen gebruiken, dan kunnen we letterlijk maken wat we willen. Dan kunnen onze creaties dus ook de volmaaktheid van hetUniversum weerspiegelen. Het volmaakte voorbeeld daarvoor ligt altijd recht voor onze neus.
Mon, 03 Nov 2014 09:56:00 +0000
|
Hoe we realiteit creëren
Ik vind het altijd fascinerend om te kijken naar wat dingen nou eigenlijk ZIJN. Dus ook naar wat stressvolle gedachten nou eigenlijk zijn. Alle stressvolle gedachten, zijn gedachten over de onvolmaaktheid van iets.Een gedachte over iets dat "niet in orde" zou zijn. Alleen als we denken dat iets niet in orde is, hebben we een stressvolle gedachte. En dat leidt tot gedachten dat de wereld anders zou moeten zijn dan deze is. En tot pogingen die wereld te veranderen. Zodat die wereld wel wordt zoals we denken of wensen dat hij zou moeten zijn. Die stressvolle gedachten zijn dus allemaal gericht op onze beleving van de realiteit. Op het afwijzen/veroordelen van die realiteit en het verlangen naar een betere realiteit. Het lijkt alsof die onprettige realiteit ons "overkomt". Maar die realiteit is door onszelf gecreëerd. Die onvolmaakte realiteit, is een rechtstreeks gevolg van onze gedachten. Op basis daarvan, hebben we hem gebouwd. Wanneer die gedachten, gedachten waren over onvolmaaktheid (gedachten dat dingen "niet in orde" zijn), dan zal daar een realiteit uit ontstaan die deze onvolmaaktheid in zich heeft. Een realiteit die we zelf gebouwd hebben, gedreven door onze gedachten. Die onvolmaaktheid merken we vervolgens op, en dan zeggen we: "Zie je wel! Het is WERKELIJK onvolmaakt/niet in orde!" En zo is het kringetje rond. Een voorbeeld van een realiteit die de meeste mensen als onvolmaakt/niet in orde beleven, is oorlog. Door naar het verschijnsel oorlog te kijken, zie je dat het een volmaaktgevolg is van een gedachte over onvolmaaktheid. De gedachte achter oorlog, is een gedachte over de onvolmaaktheid van mensen. Die gedachte is: mensen zijn in potentie kwaadaardig (een onvolmaaktheid dus) De daaruit volgende emotie is: angst voor mensen. Het daaruit volgende handelen is: ons ertegen bewapenen, over en weer. De daaruit volgende realiteit is: oorlog. De daaruit volgende bevestiging is: Zie je wel! Mensen zijn kwaadaardig want ze schieten elkaar dood! De onvolmaakte realiteit die oorlog heet, is een volmaakt gevolg van de gedachte dat mensen onvolmaakt zijn, en die oorlog (die realiteit) bevestigt dat.* Nog een voorbeeld*: Gedachte: we kunnen niet leven zonder geld (gedachte over onvolmaaktheid/ontoereikendheid) Emotie: angst voor tekort, of hebzucht (wat hetzelfde is) Handelen: voor alles geld vragen Realiteit: voor alles geld moeten betalen Bevestiging: zie je wel! we kunnen niet leven zonder geld Stressvolle gedachten (gedachten over onvolmaaktheid) leveren zo een stressvolle realiteit op die de stressvolle gedachten bevestigt. Dit mechanisme houdt zichzelf dus in stand. Dit is de enige reden waarom verandering zo moeizaam is. De enige manier om uit dit kringetje te stappen, is de aandacht niet te langer te richten op de door onszelf gemaakte onvolmaakte realiteit, maar op het mechanisme dat tussenons denken en het resultaat ligt. Het mechanisme dat altijd een gevolg oplevert dat volmaakt beantwoordt aan de gedachte die we erin gestopt hebben. Dat mechanisme is dus WEL volmaakt. Het besef hiervan, betekent dat we de vrijheid hebben om erin te stoppen wat we maar willen, en dat we daarmee een realiteit kunnen creëren die we maar willen. Door onze aandacht niet langer te richten op de onvolmaakte realiteit (oorlog bijv.), maar op het volmaakte mechanisme (de natuurwet) dat tussen onze gedachte en die realiteit ligt, zien we dat we een volmaakt gereedschap ter beschikking hebben waarmee we kunnen doen wat we maar willen en waarmee we een realiteit kunnen creëren die we maar willen. We hebben onze aandacht dan veel minder op WAT we gecreëerd hebben (het product van onze gedachte: de realiteit die ons leek te "overkomen") en veel meer op HOE we creëren. En dus ook HOE we iets anders kunnen creëren. Anders gezegd: als we inzien dat wij een realiteit kunnen creëren die we als niet-in-orde beleven en hoe we dat doen, dan kunnen we, gebruik makend van hetzelfde tussenliggende (volmaakte) mechanisme, ook een realiteit creëren die we wel in orde vinden. Het betekent dat we in staatworden om verantwoordelijkheid te nemen voor het hetgeen we creëren. En dat is vrijheid. Inzicht over de volmaaktheid van datmechanisme, is een gedachte over volmaaktheid. Het zien, waarderen en gebruiken van deze volmaaktheid, zal dan ook leiden tot een realiteit die deze gedachte in zich heeft. En zo kunnen we ons creërende vermogen aanwenden om een realiteit te maken die wel naar onze zin is. Die we wel als "in orde" beleven. Waarvan we ook zullen zeggen: "Zie je wel! onze gedachte klopte!" En zo is ook dat kringetje rond. *Dit zijn voorbeelden van een collectieve gedachte en een daaruit voortvloeiende collectieve realiteit (oorlog/afhankelijkheid van geld). Individueel werkt het mechanisme ook zo. Op precies dezelfde manier. Ook individueel leidt een gedachte, via emotie en handelen, tot (beleefde) realiteit en die realiteit bevestigt de initiële gedachte waaruit hij is voortgekomen. Het is de cyclus van creatie (en behoud) van realiteit, zoals aangegeven is in het plaatje hierboven. Ik geef een paar heel verschillende voorbeelden, maar je kunt het met iedere denkbare gedachte doen: Gedachte: mensen vinden mij niet aardig Emotie: angst voor afwijzing Handelen: mensen vermijden Realiteit: weinig contacten Bevestiging: Zie je wel! Mensen vinden mij niet aardig! Gedachte: ik ben niet in staat om zelf (goede) beslissingen te nemen en daar verantwoordelijkheid voor te dragen Emotie: angst voor het nemen van beslissingen en het dragen van verantwoordelijkheid Handelen: afdragen van die verantwoordelijkheid aan een externe autoriteit Realiteit: afhankelijk zijn van die externe autoriteit die beslissingen neemt (onvrijheid) Bevestiging: Zie je wel! Ik ben niet in staat zelf beslissingen te nemen, want ik moet gehoorzamen een de externe autoriteit die daarvoor verantwoordelijk is Maar ook in positieve zin: Gedachte: ik kan goed koken Emotie: liefde voor koken Handelen: koken (en dus erin bekwamen) Realiteit: lekker eten serveren Bevestiging: Zie je wel! Ik kan goed koken! Vul zelf een willekeurige gedachte in, en zie hoe het werkt.
Sun, 14 Sep 2014 15:28:00 +0000
|
Waarheid, geloof en politiek
Veel mensen geloven dat waarheid in hun gedachten zit. In de mentaleafbeelding die mensen vormen over de dingen. Maar dat is niet waar waarheid ligt.
Waarheid ligt in de dingen zelf en niet in onze gedachten (onze mentale afbeelding) daarover. Precies zoals een schilderij van de Eiffeltoren een meer of minder gelijkende afbeelding ervan kan zijn, maar nooit de Eiffeltoren IS.
De waarheid van een plant, een dier, een mens, een ding of een gebeurtenis, ligt dus besloten in die dingen zelf, in wat ze ZIJN. En niet in onze gedachten erover. Die zijn daar slechts een afbeelding van. De enige waarheid van gedachten, is dat het gedachten ZIJN. Het zegt alleen iets over die gedachten zelf en niets over de waarheid van het onderwerp van die gedachten. Iets blijft, onafhankelijk van hoe of wat we erover denken, gewoon precies wat het IS. Of onze gedachte erover - onze afbeelding ervan - nou gelijkt of niet. Wij bepalen zelf in hoeverre die gedachten een meer of minder gelijkende afbeelding van het onderwerp zijn. We kunnen die gelijkenis alleen vergroten, meer afstemmen op het onderwerp en wat dat IS, door naar het onderwerp zelf te kijken in plaats van naar onze afbeelding ervan.
Naar onze gedachten over een onderwerp kijken, in plaats van naar het onderwerp zelf, heet geloven.
Naar het onderwerp zelf kijken, heet waarnemen.
Om een mentale afbeelding (een gedachte) zoveel mogelijk overeen te stemmen met wat iets IS, moet je kijken naar dat iets. Dan moet je het waarnemen. Zo maak je kennis met de waarheid van datiets. Zo geef je jezelf de gelegenheid je afbeelding meer gelijkend te maken met de waarheid van datiets. Een correcter beeld ervan te vormen.
Een niet-gelijkende mentale afbeelding van iets, heet een onwaarheid. In tegenstelling tot waarheid, bestaat onwaarheid uitsluitend in onze gedachten. Het is een afbeelding van iets dat in werkelijkheid niet (zo) bestaat. Een onwaarheid is een gedachte over iets, die niet aansluit bij iets dat als zodanig bestaat. Het bestaat alleen zo in onze gedachten en niet daarbuiten.
Iets dat alleen in onze gedachten bestaat, maar daarbuiten (in werkelijkheid) niet, heet een illusie. Onwaarheid is dus hetzelfde als een illusie. Het bestaat als zodanig alleen in onze gedachten.
Onwaarheid vertellen is het overbrengen van een illusie. Het is het laten zien van een gedachte over iets dat niet bestaat. Een incorrecte mentale afbeelding.
Liegen is het opzettelijkoverbrengen van een incorrecte mentale afbeelding. Iemand die liegt, doet dat in de hoop dat de ander die afbeelding zal overnemen en deze zal beschouwen als ware het het onderwerp ervan. Als ware het waarheid.
Wanneer iemand de leugen gelooft, dan neemt hij een (opzettelijk foutieve) mentale afbeelding van de leugenaar over, in de veronderstelling dat het hij naar het onderwerp zelf kijkt. In de veronderstelling dat hij naar waarheid kijkt. Terwijl hij in werkelijkheid uitsluitend naar een mentaal plaatje kijkt.
Dit laatste doen we voortdurend. Wanneer we op het journaal kijken naar een reportage over een oorlog, dan denken we dat we naar oorlog kijken. Maar dat is niet waarnaar we kijken. We kijken naar een afbeelding van oorlog. Een afbeelding die door iemand gemaakt is. Iemand die gedacht heeft dit te moeten of te willen doen. In de hoop dat wij die afbeelding overnemen en tot onze eigen mentale afbeelding maken. En vervolgens denken dat we naar het onderwerp (oorlog) kijken, in plaats van naar onze afbeelding. Gelovendus.
Er is dan geen enkele connectie tussen onze afbeelding en die oorlog zelf. Pas wanneer we zelf naar het gebied afreizen en die oorlog zelf waarnemen, ontstaat die connectie. Een connectie tussen onze afbeelding en de waarheid van dieoorlog, die in die oorlogzelf besloten ligt.
Voor die tijd bestaat er geen enkel verband tussen onze mentale afbeelding (onze gedachten over die oorlog) en de waarheid van dieoorlog. Het is slechts een losstaande afbeelding waarvan we niet kunnen weten of die gelijkt. Als we desondanks denken waarheid te zien, dan is het een geloof. Meer niet.
Alles wat mensen doen, doen ze op basis van hetgeen ze denken dat waar is. Zo zullen mensen bijvoorbeeld gerust zijn als ze denken dat de situatie veilig is (ook al is die dat in werkelijkheid niet) en angstig zijn als ze denken dat er gevaar is (ook al is dat er in werkelijkheid niet).
In dat laatste geval, zullen de meeste mensen iets gaan doen. Iets gaan doen om het gevaar te bezweren. En met dat doen, brengen ze iets tot stand. Daarmee creëren ze iets. En met dat creëren, wordt hetgeen ze creëren realiteit. Dat kan een beschermend bouwwerk zijn, of een wapen. Maar ook de vraag om beschermd te worden door anderen.
Wanneer het lukt om mensen bang te maken voor een gevaar dat niet werkelijk bestaat, een gevaar dat niet door die mensen zelf is waargenomen, dan is het gelukt om bij hen een (incorrecte) mentale afbeelding te laten ontstaan. Dan geloven die mensen dat er gevaar is. Dan kijken die mensen naar hun mentale afbeelding (hun gedachte) en geloven ze dat ze naar waarheid kijken. Dan geloven ze een leugen.
Wanneer die mensen vervolgens om bescherming vragen tegen dat gevaar, dan kan de leugenaar dat aanbieden. En(!) er iets voor in ruil vragen...
Bijvoorbeeld geld, vrijheid, of de bereidheid te vechten. En daarom was het de leugenaar te doen. Het was de leugenaar erom te doen, andere mensen een realiteit te laten creëren die naar het profijt van de leugenaar is.
Dit mechanisme heet politiek.
Dit mechanisme werkt uiteraard alleen als die mensen bereid zijn om, zonder eigen waarneming, een mentale afbeelding over te nemen; zich een aangeboden gedachte eigen te maken. En bereid zijn om die afbeelding/gedachte niet te beschouwen als een afbeelding (wat het is), maar als waarheid (wat het niet is). Als ze daartoe bereid zijn zonder het onderwerp van die afbeelding, zelf waargenomen te hebben. Als ze kijken naar hun gedachten, in plaats van het onderwerp van hun gedachten. Als ze bereid zijn te gelovendus.
Politiek kan daarom uitsluitend (voort)bestaan zolang mensen bereid zijn dit te doen.
Thu, 11 Sep 2014 13:44:00 +0000
|
De klusjesman
De bel gaat. U doet open.
'De klusjesman!' roept de man in het blauwe pak, 'Dat is dan 15.000 euro!' 'Hoezo?' vraagt u. 'Hoezo, hoezo...!? Omdat ik het zeg ja! Dat is hoezo!', roept de blauwe man. 'Maar, waarom moet ik u betalen?' vraagt u netjes. 'Voor allerlei klussen die ik voor u ga doen. Dienstverlening, zeg maar'. 'Maar.... welkeklussen dan?' vraagt u. 'Ja, dat maak ikwel uit! In ieder geval allemaal nuttige dingen!' blaft de man. 'Hmm, in dat geval bedank ik voor uw aanbod' zegt u. 'Nee nee, u begrijpt het niet! U betaalt mij gewoon, anders stop ik u in een kooi!' dreigt de man.
De man legt u uit dat hij mensen met vuurwapens in dienst heeft en dat hij u, bij uw weigering, onder bedreiging van die wapens zal opsluiten.
U geeft u gewonnen en betaalt.
U hoort van uw buurtgenoten dat dezelfde man ook bij hen aan de deur is geweest. Ook zij betaalden de man. U besluit bij elkaar te komen in het buurthuis.
Er wordt overlegd en er wordt gediscussieerd. De één wil graag een rode klusjesman in plaats van de blauwe, de ander wil een gele. De verschillende meningen buitelen over elkaar. Maar niemand lijkt zich af te vragen of zo'n klusjesman überhaupt wel een goed idee is. Onafhankelijk van de eventuele kwaliteit vanzijn werk...
Uiteindelijk wordt er gestemd en na telling van de stemmen, wordt het de rode klusjesman.
Na korte tijd staat de nieuwe klusjesman op de stoep.
'Dat is dan 15.000 euro!' roept de rode man, 'En het kan in de loop der tijd meer worden! Of minder, maar dat maak ik wel uit!' 'Maar' zegt u, 'ik dacht....' 'Ja, denken denken!' zegt de man, 'Laat dat maar aan ons over. JULLIE hebben voor mij gekozen!' 'Maar, ik ben het hier niet mee eens' zegt u. 'Dat mag' zegt de rode man, 'Maar u gaat mij gewoon betalen, anders sluit ik u op!'.
U buigt het hoofd en betaalt.
Gek verhaaltje hè. Toch is dit precies wat er iedere dag met u gebeurt. Uw overheid bepaalt DAT u moet betalen en WAT u moet betalen. Daarnaast bepaalt diezelfde overheid ook welke diensten u ervoor in ruil krijgt (en of u er diensten voor in ruil krijgt). Over al deze zaken hebt u niets te vertellen. U kunt alleen kiezen voor een ander gezicht, een andere kleur. Voor u blijven de voorwaarden hetzelfde: u moetgehoorzamen, anders belandt u, onder bedreiging van geweld, in een kooi.
Mon, 01 Sep 2014 19:08:00 +0000
|
Vrijheid: input - output
Alle mechanismen in het universum (en dus ook op aarde) verlopen volmaakt. Alles gaat via de onveranderbare wetmatigheden der natuur. Al die mechanismen hebben betrekking op oorzaak en gevolg: als je er aan de ene kant iets instopt, komt er aan de andere kant iets uit. Wat eruit komt, wordt dus bepaald door wat je erin stopt.
Het tussenliggende mechanisme ligt vast. Als er iets uitkomt dat niet naar onze zin is, dan ligt dat dus altijd aan hetgeen we erin gestopt hebben.
We kunnen dan klagen over het tegenvallende resultaat, we kunnen ertegen protesteren, of we kunnen dozijnen petities tekenen. Maar dat verandert er helemaal niets aan. Het enige dat erop zit, is er voortaan iets anders instoppen.
Wat hebben we erin gestopt dat het teleurstellende resultaat opleverde? We dachten, verwachtten, hoopten dat er een positief resultaat zou komen (we deden het met de beste intenties) maar het viel tegen. We vergisten ons. Wat was de vergissing?
Alleen door ernaar te kijken, kan er begrip ontstaan over het verband tussen input en output. Begrip over het tussenliggende mechanisme. En dan kun je er de volgende keer iets instoppen dat wel een bevredigend resultaat oplevert. Dat kan alleen als je beseft dat je eigen input het onbevredigende resultaat voortbracht. Dit besef heet verantwoordelijkheid nemen.
Verantwoordelijkheid nemen brengt dus de mogelijkheid om resultaten in overeenstemming te krijgen met intenties. Als mij het resultaat niet bevalt, kan ik voortaan iets op een andere manier doen. Met een ander resultaat.
Ik zou natuurlijk ook kunnen proberen dat over te laten aan anderen. Daarmee zou ik zeggen: het resultaat bevalt me niet, maar desondanks wil ik hetzelfde blijven doen; JULLIE moeten dingen anders doen om het door mij gewenste resultaat te genereren.Ik geef daarmee de verantwoordelijkheid voor het resultaat aan die anderen.
Maar of die anderen dat ook werkelijk zullen doen, daarover heb ik niks te vertellen. Ik heb alleen iets over mijn eigen gedrag te vertellen. Wanneer ik wil dat anderen het door mij gewenste resultaat genereren, dan word ik afhankelijk van de medewerking van anderen. Wat zij doen wordt dan bepalend voor het resultaat. Zij bepalen dan immers hoe de resultaten eruit zien, en ik moet nog maar zien of dat naar mijn zin zal zijn of niet. Ik geef daarmee die anderen macht over mij.
Als de resultaten dan niet naar mijn zin zijn, kan ik die anderen smeken (of proberen te dwingen) om het anders te doen zodat het wel naar mijn zin wordt. Maar ik blijf afhankelijk van hun wil (of gehoorzaamheid). En afhankelijk betekent onvrij.
Met het weggeven van verantwoordelijkheid, geef ik anderen macht over mij en maak ik mijzelf onvrij. En ik doe dat helemaal zelf. Daarvoor ben ik dus verantwoordelijk. Het is dus niet gelukt om mijn verantwoordelijkheid weg te geven.
Ook dit is dus weer een eenvoudig mechanisme. Een wetmatigheid. Klagen over de uitkomst (onvrijheid) is dus zinloos. Je hebt iets in het mechanisme gestopt (poging tot afdragen van verantwoordelijkheid), en wat er vervolgens uitkomt, is onvermijdelijk (onvrijheid).
Als dat niet bevalt, dan kun je dat aanvaarden, of er iets anders instoppen. In dit geval betekent dit dus: verantwoordelijkheid nemen voor wat je zelf doet. En daarmee voor het resultaat daarvan: vrijheid.
Fri, 01 Aug 2014 10:45:00 +0000
|
Verantwoordelijkheid = Vrijheid
Ik vind het erg interessant om begrip te krijgen van de werking van de mechanismen van de menselijkegeest, zowel individueel als collectief.
Lang geleden heb ik opgemerkt dat vrijheid een bijna universeel verlangen is van mensen. In alle culturen en tijden speelde het een rol. Tegelijk merkte ik op dat de inrichting van de samenlevingjuist vrijheid beperkt. Het viel me toen op dat mensen wel zeggen dat ze vrijheid willen, maar tegelijkertijd ook een leider zoeken die ze vertelt wat ze moeten doen. Dat is dus een paradox.
Ik vroeg me af welk mechanisme hieraan ten grondslag lag. Ik besefte dat er hier sprake was van een denkfout. Mensen willen wel vrijheid, maar geen verantwoordelijkheid. En dat is onverenigbaar. Vrijheid zonder verantwoordelijkheid kan niet bestaan. Wanneer je je eigen keuzes maakt (vrijheid), dan ben je daarvoor volledig zelf verantwoordelijk. Wie anders?
Mensen willen dus een leider die verantwoordelijk is voor de keuzes, maar ook vrij zijn. Dat kan niet samen en dat levert dus spanningen op. Iedere vorm van protest is daar een voorbeeld van, maar ook de verhulde machtsstrategieënvan de bestuurlijkeklasse komen eruit voort. Aan de ene kant voorziet die klasse in een behoefte (de behoefte geleid te worden) maar aan de andere kant beperkt die klasse de vrijheid van de bevolking, en dat onderdeel moet dus uit beeld gehouden worden anders stuit het op weerstand.
Om die spanning op te lossen, zouden mensen dus eigenlijk een keuze moeten maken: vrijheid met de bijbehorende verantwoordelijkheid, of bestuurd worden en de verantwoordelijkheid bij de leider(s) leggen. Ik heb dat mechanisme al eens beschreven in het stukje “Verandering”.
Toen ik beide mogelijkheden onderzocht, kwam ik tot het inzicht dat de laatste keuze (leider verantwoordelijk maken) logischerwijze onmogelijk is. Alles wat mensen doen heeft een resultaat, dus ook het opvolgen van een leider heeft een resultaat, namelijk dat die leider macht krijgt. En daarvoor is niemand anders verantwoordelijk dan degenen die deze leider macht verlenen door aan hem te gehoorzamen. Het zijn dus de volgers die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van macht en dus ook voor alle gevolgen daarvan, zoals de bijbehorende onvrijheid. Onvrijheid waarvan ze zelf zeggen die niet te willen.
Dus, ook al willen mensen geen verantwoordelijkheid, ze dragen het toch. Altijd. Of ze nou willen of niet.
Als afdragen van verantwoordelijkheid niet mogelijk is omdat mensen toch altijd verantwoordelijk zijn voor hetgeen ze doen, resteert er eigenlijk geen andere mogelijkheid dan vrijheid. Die vrijheid bestaat altijd en heeft altijd bestaan. Waar het om gaat, is wat mensen ermee doen.
Pogingen die vrijheid weg te geven in ruil voor het overdragen van verantwoordelijkheid, berusten dus op een vergissing. Maar omdat de meeste mensen geloven dat dit toch kan, creëren ze hun eigen onvrijheid, door te denken dat de leiders verantwoordelijk zijn en te geloven dat ze daarom aan die leiders moeten gehoorzamen. Het komt erop neer dat ze in vrijheid hun vrijheid weggeven in ruil voor iets dat een illusie is.
Wanneer mensen zouden beseffen dat het een illusie is, dan zouden ze dit niet meer doen. Endat kan alleen maar in het besef dat verantwoordelijkheid onontkoombaar is en onlosmakelijk bij het leven hoort.
Als dat besef doordringt, dan is er ook geen andere mogelijkheid meer dan aandacht te besteden aan die verantwoordelijkheid. Iets dat nu veel minder gebeurt omdat mensen in de veronderstelling leven dat een ander - een leider - die verantwoordelijkheid draagt, en er daarom onverschillig mee omgaan.
En wanneer mensen aandachtiger en zorgvuldiger omgaan met hun eigen verantwoordelijkheid, dan zal de wereld er een stuk aangenamer uitzien. En dan verdwijnt het verlangen naar "leiders" vanzelf naar de achtergrond.
Thu, 10 Jul 2014 11:04:00 +0000
|
Pieterstuurman.blogspot
Laatste 50 Nieuws Berichten en/of updates van database woensdag
- filmvandaag - bioscoopoverzicht Het zit in mijn Hart (2022, IMDb: 8.5)- Thu, 23 Mar 2023 00:00:00 +0100
- filmvandaag - bioscoopoverzicht John Wick: Chapter 4 (2023, IMDb: 9.3)- Thu, 23 Mar 2023 00:00:00 +0100
- filmvandaag - bioscoopoverzicht 8 Years (2021, IMDb: 5.1)- Thu, 23 Mar 2023 00:00:00 +0100
- filmvandaag - bioscoopoverzicht Alice, Darling (2022, IMDb: 5.4)- Thu, 23 Mar 2023 00:00:00 +0100
- filmvandaag - bioscoopoverzicht L'immensità (2022, IMDb: 6.3)- Thu, 23 Mar 2023 00:00:00 +0100
- filmvandaag - bioscoopoverzicht The Blue Caftan (2022, IMDb: 7.7)- Thu, 23 Mar 2023 00:00:00 +0100
- alarmeringen_politie nl ongeval wegvervoer letsel willibrorduslaan eersel- Wed, 22 Mar 2023 09:57:25 +0000
- rtl nieuws nl Robin Martens toont gegroeide babybuik: 'Zo bijzonder'- Wed, 22 Mar 2023 10:50:26 +0100
- alarmeringen_politie nl prio 1 burgemeester sweenslaan leiddm ongeval wegvervoer letsel- Wed, 22 Mar 2023 09:50:24 +0000
- rtl nieuws nl Niet alleen achternaam van vader: kinderen mogen straks dubbele achternaam- Wed, 22 Mar 2023 10:48:39 +0100
- alarmeringen_politie nl 2 ongeval wegvervoer materieel weena rotterdam icnum 150436- Wed, 22 Mar 2023 09:46:05 +0000
- nu_nl_algemeen Bestuur meldpunt Mores treedt af na ophef over oud-voorzitter Janke Dekker- Wed, 22 Mar 2023 10:36:41 +0100
- nu_nl_algemeen Video | Explosief gaat af tijdens demonstratie in Parijs- Wed, 22 Mar 2023 10:36:34 +0100
- nrc.nl Bestuur van Mores, meldpunt voor grensoverschrijdend gedrag in de cultuursector, treedt af - Wed, 22 Mar 2023 10:32:37 +0100
- alarmeringen_politie nl 1 ongeval wegvervoer letsel empl kijfhoek-159 zwijndrecht icnum 150420- Wed, 22 Mar 2023 09:32:20 +0000
- alarmeringen_politie nl aanrijding letsel hcb groep enschedesestraat hengelo- Wed, 22 Mar 2023 09:31:57 +0000
- boerenbusiness.nl Magere melkpoedermarkt aanhoudend zwak - Wed, 22 Mar 2023 10:30:00 +0100
- rtl nieuws nl RTL Z Nieuws - 10:00 uur- Wed, 22 Mar 2023 10:26:19 +0100
- nu_nl_algemeen Extreme drang om te paren jaagt mannelijke zeeolifanten vroeg de dood in- Wed, 22 Mar 2023 10:25:32 +0100
- alarmeringen_politie nl 1 afgevallen lading a15 li 97,0 gorinchem icnum 150409- Wed, 22 Mar 2023 09:24:35 +0000
- rtl nieuws nl Windows-fout: weggeknipte delen screenshots terug te halen- Wed, 22 Mar 2023 10:24:20 +0100
- nu_nl_algemeen Je kind mag vanaf 2024 twee achternamen hebben: die van beide ouders- Wed, 22 Mar 2023 10:22:48 +0100
- rtl nieuws nl Stranger Things-acteur Gaten Matarazzo zit in angst door einde serie- Wed, 22 Mar 2023 10:20:18 +0100
- nu_nl_algemeen Jeugdbeschermers gaan minder gezinnen bijstaan om werkdruk te verlagen- Wed, 22 Mar 2023 10:11:05 +0100
- nieuws.nl Bestuur meldpunt Mores treedt af- Wed, 22 Mar 2023 09:08:12 +0000
- nu_nl_wetenschap Bijna 400 jaar oude muurschilderingen blootgelegd door keukenrenovatie in York- Wed, 22 Mar 2023 10:04:11 +0100
- nu_nl_algemeen Bijna 400 jaar oude muurschilderingen blootgelegd door keukenrenovatie in York- Wed, 22 Mar 2023 10:04:11 +0100
- rtl nieuws nl Volledige bestuur meldpunt Mores treedt per direct af: 'Imago aangetast'- Wed, 22 Mar 2023 10:02:48 +0100
- hln COLUMN. “Hij moet eruit. Vandaag nog.” Lees hier de echte reden voor het ontslag van de CEO van Plopsa- Wed, 22 Mar 2023 09:00:21 GMT
- The Guardian Northern Ireland voters back Windsor framework – poll- Wed, 22 Mar 2023 09:00:20 GMT
- Zerohedge.com Mish: Don't Worry, It Will Only Cost $131 Trillion To Address Climate Change- Wed, 22 Mar 2023 09:00:00 +0000
- tweakers.net Camerareviewers Niccolls en Drake gaan van DPReview naar PetaPixel- Wed, 22 Mar 2023 08:59:42 GMT
- rtl nieuws nl Seksuele voorlichting bij kinderen: hoe jong begin je?- Wed, 22 Mar 2023 09:58:09 +0100
- die_zeit Durchsuchung: Bundesanwaltschaft: Zwischenfall mit Schusswaffe- Wed, 22 Mar 2023 08:58:07 -0000
- politie.nl_landelijk Lent - Dode na geweldsincident in Lent- Wed, 22 Mar 2023 08:58:00 GMT
- rtl nieuws nl Solovoorstellingen Nasrdin Dchar vanaf nu te zien bij Videoland: 'Ongelofelijk trots' - Wed, 22 Mar 2023 09:57:50 +0100
- die_zeit Krieg in der Ukraine: Russland meldet abgewehrten Drohnenangriff auf die Krim- Wed, 22 Mar 2023 08:57:31 -0000
- die_zeit Popstar: Ed Sheeran: Alben bis über den Tod hinaus geplant- Wed, 22 Mar 2023 08:56:23 -0000
- die_zeit Medien: Darf Mross «Immer wieder sonntags» weiter moderieren?- Wed, 22 Mar 2023 08:55:46 -0000
- fok.nl Opnieuw Israëlische aanval op de luchthaven van Aleppo - Wed, 22 Mar 2023 09:53:07 +0100
- tweakers.net Visual Studio 2022 17.5.3- Wed, 22 Mar 2023 08:53:06 GMT
- die_zeit Razzia in Reutlingen: Schuss bei Durchsuchung gegen Reichsbürger – ein Polizist verletzt- Wed, 22 Mar 2023 08:52:13 -0000
- die_zeit Bad Lauchstädt: Ministerium: Polizei hätte anders handeln müssen- Wed, 22 Mar 2023 08:51:15 -0000
- die_zeit Bundesliga: Bayerns Hainer setzt auf «richtige Antwort» gegen Dortmund- Wed, 22 Mar 2023 08:48:27 -0000
- fok.nl Xi beëindigt staatsbezoek aan Rusland- Wed, 22 Mar 2023 09:47:37 +0100
- rtl nieuws nl Koopwoningen in februari goedkoper dan jaar eerder- Wed, 22 Mar 2023 09:46:34 +0100
- die_zeit Handball: Füchse hadern nach Sieg in Skjern mit Chancenverwertung- Wed, 22 Mar 2023 08:45:12 -0000
- trouw.nl Over water kan Nederland nog veel leren van andere landen- Wed, 22 Mar 2023 08:45:00 GMT
- die_zeit Basketball: Towers erreichen Eurocup-Achtelfinale- Wed, 22 Mar 2023 08:43:09 -0000
- hln Nog steeds 65 Delhaize-winkels gesloten in België, vrijwel alle winkels in Vlaanderen geopend- Wed, 22 Mar 2023 08:42:51 GMT
|
Top 30 Meest bekeken items
|
